close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
1+

Alleen is ook maar alleen

Grote Wolf is gewend aan alleen zijn en het is dan ook even schrikken als er een andere wolf zijn territorium binnendringt. Gelukkig is het maar een klein wolfje, dat is minder bedreigend.

Het contact verloopt aarzelend: ‘Ze hielden elkaar vanuit hun ooghoeken in de gaten, zomaar, niet gemeen of zo.’ Kleine Wolf krijgt een heel klein puntje van het bladerdek om onder te slapen en een miniem gedeelte van het ontbijt. Plotseling is Kleine Wolf vertrokken en dan pas merkt Grote Wolf hoe eenzaam hij altijd is geweest. ‘Er was niemand meer onder boom. Niemand groot, niemand klein. Het was net als vroeger. Behalve dat Grote Wolf nu verdrietig was.’ Er gaat een winter overheen maar dan verschijnt Kleine Wolf weer aan de horizon en ze leefden samen nog lang en gelukkig.

Een eenvoudig verhaal over je alleen voelen en vriendschap. De prenten zijn groot en weids en in prachtige pastelkleuren vormgegeven. Landschap, natuur en luchten krijgen alle ruimte wat de eenzaamheid en afstand vergroot. Het levert een vriendelijk en subtiel prentenboek op waar in de makers erin slagen de gevoelens van de wolven in weinig weer te geven. Let op de stand van de ogen, die via wantrouwen, hunkering, wanhoop naar pure liefde gaan.

Het enige bezwaar kan zijn dat de wolven in het geheel niet op wolven lijken. Vinden kinderen dat erg? Ik denk het niet maar een wolf in de dierentuin is geen wolf omdat ie niet zo’n lange snuit heeft. De benaming van de dieren had achterwege kunnen blijven omdat het er niet toe doet en ze eigenlijk meer op vossen of wezels lijken.

Titel Boek:

Grote Wolf & Kleine Wolf

Auteur:

Nadine Brun-Cosme

Illustrator:

Olivier Tallec

Kaft:
Tags : Dieren en natuurLiefde en vriendschapPrentenboek