Ik wou dat geluk een ding was

Wat een wonderlijk boek is dit. Achter een doorzichtig schutblad met in grote letters Ik wou staart een jongensgezicht de lezer aan. Het is de eerste van 33 portretten van de Vlaamse Ingrid Godon. Portretten die van oude familiefoto’s lijken te zijn geplukt. Toon Tellegen schreef er gedachtenflarden bij die vrijwel allemaal beginnen met Ik wou.

Godon heeft een vaste stijl waardoor de portrettengalerij een geheel vormt. Alle geportretteerden kijken strak voor zich uit, met de mond dicht en de ogen opvallend wijd uit elkaar. Ze kijken je aan of alsof ze iets willen zeggen maar dat niet zo goed weten te verwoorden. Daar is Toon Tellegen dus voor ingehuurd. ‘Ik wou dat ik meer moed had’. ‘Ik wou dat geluk een ding was en dat ik het ergens vond en mee naar huis nam’. ‘Ik wou dat ik naar school ging en dat er een wonder gebeurde’. Bij al die gezichten staat een overpeinzing met een filosofisch karakter. Eigenzinnig en geestig maar vooral vaak ook een beetje treurig.

Het zit deze personen niet altijd mee in het leven. Ze zijn onzeker en bang en vol van onbestemde verlangens. ‘Ik wou dat ik nooit meer hoefde te blozen. Ik haat blozen’en ‘Ik wou dat ik mij zelf kon vertrouwen, dat ik wist wat ik aan mijzelf had, mijn geheimen met mijzelf kon delen.’Er spreekt een gevoel van onmacht en onvermogen uit de teksten die goed past bij de weemoedige sfeer van de prenten. Wat de relatie tussen de teksten en de portretten is, blijft vaag. Ieder portret is voorzien van een naam maar verdere persoonsgegevens ontbreken.

Een boek om met tussenpozen te lezen want zo achter elkaar wekt het op een gegeven moment ergernis op, al die sombere prenten en filosofische babbeltjes. Het is behoorlijk vrijblijvend allemaal. Ik wou is (ook) voor kinderen en jongeren bedoeld maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat zij hier veel plezier aan beleven. Het is veel meer een kunst- en koffietafelboek. Het boek roept ongetwijfeld veel oeh’s en ah’s oproept, het is een prachtige uitgave en het gaat om niemand minder dan Toon Tellegen. Het uitleggerige voorwoord is een regelrechte misser en maakt de verwarring alleen maar groter.

Kaft: