Querido
Jacques Dohmen
Opeens komt er een vogeltje uit de lucht vallen, in de tuin van Leeuw. Hij spalkt het gekneusde vleugeltje en biedt het beest onderdak aan. Er is plek genoeg voor twee en zo hoeft het vogeltje het niet koud te hebben. De twee komen prima samen de winter door maar in het voorjaar gaat het kriebelen. Als er een zwerm vogels over het land vliegt staat er die ene alleszeggende zin die Leeuw uitspreekt: ‘Ja, ja, ik weet het wel’. Vogeltje gaat met zijn soortgenoten mee want zo is het leven.
De leeuw lijkt het aanvankelijk best naar zijn zin te hebben in zijn eentje maar na het vertrek van vogeltje valt het leven hem zwaarder. Het duurt allemaal wat langer en het leven sleept zich een beetje voorbij. Dubuc vertelt in een rustig verhaal dingen over alleen zijn en over vriendschap. Met weinig tekst want de meeste tekeningen spreken voor zich. De vrienddschap ziet er organisch uit, het verdriet en het alleen zijn van Leeuw spreekt voor zich.
Dubuc maakte eerder de vierkanten kartonnen boekjes Het grote beestenverkleedfeest en en Ik zie, ik zie waarin ze ketting van beelden aan elkaar rijgde voor de kleinsten. Dit boek ligt een treetje hoger maar wint het niet van haar vorige boeken. Het is lief en vredig maar ook een tikje braaf en saai en nogal verstild. Met witte bladzijden om aan te geven dat er ergens op gewacht moet worden of als teken van stil verlangen. De rustige kleuren maken er geschikt kijk- en voorleesboek voor maar een klein prikkeltje of een tikje dwarsigheid had geen kwaad gekund.
De leeuw en het vogeltje
Marianne Dubuc
Jacques Dohmen
Querido
