close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
4+

Winnie de Poeh tot in de finesses nagedaan

Paul Bright, Brian Sibley, Jeanne Willis, Kate Saunders De beste beer van de wereld Kinderboek
Van Goor
Annelies Jorna
Mark Burgess
Waardering: 7.0

Als van de Kameleon en Pinkeltje nog steeds nieuwe delen verschijnen, na het overlijden van de oorspronkelijke makers, waarom dan niet van Ollie B. Bommel en Winnie de Poeh? Misschien omdat die boeken zo sterk gekoppeld zijn aan hun geestelijke vaders dat je er beter vanaf kunt blijven? De waarschuwing wordt getrotseerd want deze maand verschijnen er boven beide beren nieuwe boeken, gemaakt door anderen. Bij het nieuwe Winnie de Poeh-deeltje, ter ere van zijn 90e verjaardag, staat heel nadrukkelijk vermeld dat het om een geautoriseerd vervolg gaat. Iedereen die zijn nalatenschap beheert, was erbij betrokken, gaf advies en is enthousiast. Tenminste, dat staat er allemaal in zodat we niet denken dat het om een vervalsing gaat.

Wat vindt het beertje er zelf eigenlijk van? ‘Negentig? Is dat meer dan zeven?’, zei Winnie de Poeh. Het zat zo: iemand had iets gehoord, en iemand anders zei er iets over, en toen had weer iemand besloten dat het tijd was om meer avonturen van Winnie de Poeh te vertellen. Omdat negentig jaar Heel Belangrijk is.

Het moet gezegd, de auteurs en de tekenaar zijn heel dicht bij de oorsprong gebleven. De tekeningen van Mark Burgess wijken nauwelijks af van het origineel. Vier verschillende schrijvers (Paul Bright, Brian Sibley, Jeanne Willi en Kate Saunders) namen elk een seizoen in het Honderd-Bunders-Bos voor hun rekening waarin ze een compact avontuurtje beschrijven. Het lijkt er op dat er een draak naar het bos komt en een pinguïn (Pingwin) komt de dieren gezelschap houden.  De gebruikelijke spraakverwarring en miscommunicatie waarbij de betekenis van woorden een hoofdrol spelen. Wie ‘de kop van een rivier’ letterlijk neemt, komt tot rare veronderstellingen. Het meest geslaagde verhaal is dat over de herfst waarin ezel Iejoor andere ezels in het bos ziet, maar niet doorheeft dat het om zijn spiegelbeeld gaat. Een typisch Winnie de Poeh-verhaal.

Daar zit meteen de bottleneck: er is tot in de finesses geprobeerd om het werk van A.A. Milne en E.H. Shepard na te doen, en dat is goed gelukt. In tekeningen, verhalen en vertaling klopt alles, van de grapjes, dialogen en tot het hoofdlettergebruik. Maar voegt het ook iets toe? Het is geen heilgschennis maar het straalt uit dat het schrijven en tekenen van een Winnie-verhaal een kunstje is dat je kunt kopiëren. Een uitbundig overzichtsboek (dit is een klein en frommelig boekje) ter gelegenheid van zijn 90e verjaardag had Winnie de Poeh meer recht gedaan.

Tags : Dieren en natuurklassiekerPrentenboekSprookjes