55 meter onder water van Conny Palmkvist, vertaling Lammie Post-Oostenbrink, Kluitman, 10+
Deze bespreking stond in verkorte versie in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden van 28 september 2025
“Als je honderd knakworsten kan koken, kan je alles”, zegt de vader van 12-jarige Bengt Gustav. In de praktijk maakt de man er nogal een zootje van, vooral tijdens nachtelijke feesten in de flat. Toch houdt de jongen ongelooflijk veel van zijn alcoholistische vader aan wie hij veel meer heeft dan aan zijn weggelopen moeder die alleen nog met verjaardagen belt. Hij overdrijft het door het voortdurend over ‘de allerbeste vader van de wereld te hebben’ en voor de buitenwereld vol te houden dat er niets aan de hand is. Logisch ook, want zijn vader probeert het echt wel en is een lieve en origele pappa. Alleen krijgt hij zijn leven niet op de rit.
Bengt Gustav probeert de situatie te veranderen door in te grijpen in het verleden van zijn vader. In een flat aan de overkant lijkt het verleden zich af te spelen en kan hij de dingen naar zijn hand zetten. Als zijn vader niet dronken was tijdens dat ene dinertje en geen arbeidsongeluk had gekregen waarbij hij vingers verloor? Misschien was zijn moeder niet weggegaan. Deze magisch-realistische twist blijkt natuurlijk niet de oplossing, maar geeft veel weer van zijn wanhoop. Die komt nog sterker naar voren uit zijn pogingen om in bad lang mogelijk onder water te blijven om aan de realiteit te ontsnappen.
Het zijn aardige vondsten, al lijkt het ‘wat als’-gegeven veel op wat de auteur deed in De trein van vier over twaalf’. In dat boek maakte het meer indruk. Wat de boeken gemeen hebben is een hoofdpersoon die je als lezer wilt helpen, redden, knuffelen en laten zien dat het beter wordt. Gelukkig gebeurt dat laatste ook in 55 meter onder water waarin Gustav Bengtson er achter komt dat hij het echt niet alleen hoeft te kunnen. Voorspelbaar wellicht, maar ook aangrijpend en ontroerend.
