close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
12+

Als je iemand pest is dat niet strafbaar

Emiel de Wild Wie ik ben Jeugdboek
Leopold
Waardering: 7.0

Denk je dat hij het heeft gedaan…om ons? Dat is de kwellende vraag die Jeroen en zijn schoolkameraden Willem en Rico bezighoudt direct na het bericht dat Jelmer zelfmoord heeft gepleegd. Zij hebben de jongen langere tijd ernstig gepest en filmpjes gemaakt van hun pesterijen. Het ligt voor de hand om te denken dat er een verband bestaat. Aanvankelijk is de angst van Jeroen vooral gericht op ontdekking. Daarom worden de filmpjes van het web verwijderd en sluiten de drie vrienden een pact om te zwijgen over wat er is voorgevallen. Maar al snel komen er scheurtjes in hun verbond, waarin hun achtergrond een rol speelt. Rico is een randgroepjongere die opgroeit in een achterstandswijk, waar Jeroen uit een welgesteld milieu komt en in een villa woont. Emiel de Wild verbindt daar aan dat Jeroen vatbaarder is voor schuldgevoel. Gaandeweg krijgt hij meer gewetenswroeging en wil hij juist wel vertellen wat zijn rol is geweest.

Wie ik ben sluit qua thematiek direct aan bij het vorige boek van Emiel de Wild. Voor zijn verrassend sterke debuut Broergeheim kreeg hij lovende kritieken en een Zilveren Griffel. Het boek ging ook over een jongen die worstelt met de consequenties van zijn daden. De sterke opbouw en grote spanningsboog van het debuut ontbreekt in Wie ben ik (wat een vlakke en nietszeggende titel trouwens). Stilistisch is het opnieuw dik in orde, maar er is weinig gelaagdheid en ontwikkeling. Jeroen is redelijk overtuigend neergezet, maar de andere personages komen niet echt uit de verf.

De worsteling van Jeroen verloopt langs voorspelbare lijnen van het gemiddelde kinderboek over pesten, en dat is onderhand een aardige bibliotheek vol. Het boek werkt toe naar een biecht van Jeroen aan zijn vader.  Die schiet in de rationaliteit en zoekt uit wat de consequenties komen zijn en komt tot een eendimensionale conclusie: ‘als je iemand pest is dat niet strafbaar’. Dat was een intrigerend startpunt geweest, van een morele botsing tussen vader en zoon, maar helaas is het einde van de roman dan al in zicht. De plot is teleurstellend, het is allemaal net niet scherp en overtuigend genoeg. Uitzondering is de de shrijnende passage waarin Jeroen de ouders van Jelmer ontmoet, die nog steeds denken dat beide jongens goed bevriend waren.

Wie ik ben valt in de categorie realistische jongerenromans met een probleemstelling en psychologische invulling. Schrijvers als Caja Cazemier en Carry Slee zijn er bedreven in maar beoefenen het genre grotendeels op de automatische piloot. De Wild is beter te vergelijken met een auteur als Derk Visser, met een sterk taalgevoel en rake beschrijvingen. Maar De Wild verliest vooralsnog de aansluiting. Misschien een typische ’tweede boek’, dat valt wel vaker tegen, of zou het zo zijn dat De Wild met zijn eersteling zijn kruit al heeft verschoten?

 

 

 

 

Titel Boek:

Wie ik ben

Auteur:

Emiel de Wild

Uitgever:

Leopold

Kaft:
Tags : jeugdboekRuzie en pestenSchoolzelfmoord