Het eerste van een serie van 4 boeken dat nogal als een hype in de markt is gezet. De filmrechten waren al verkocht voordat het eerste deel was verschenen. Iedereen probeert de volgende Harry Potter-rage te ontketenen maar dat komt natuurlijk maar 1 x in de honderd jaar voor. Zowel qua niveau als verkoopcijfers. Angsten Academie is niet meer dan een aardige poging en zeker een originele al zijn er zeker overeenkomsten. Net als Zweinstein is de Angsten Academie een school die voor de buitenwereld onbekend is en waar bovenmatig geheimzinnig over wordt gedaan. Er wordt eveneens les gegeven door zeer merkwaardige onderwijzers en waar doen voorwerpen als Supersterke Stinkstenen of Groenlands Schimmelslijm toch aan denken? Kortom, iets minder opvallend meevaren op het succes van Rowling had de auteur niet misstaan.
Vier kinderen met een ernstige fobie worden door hun ouders naar een geheim zomerkamp gestuurd waar ze van hun angsten moeten worden afgeholpen. Theo is bang voor de dood, Garrison voor water, Lulu heeft claustrofobie en is doodsbang voor liften en Madeleine voor insecten en dan met name spinnen. Mevrouw Wellington is de eigenzinnige directrice van die nogal mysterieuze Angsten Academie waar meer vreemde types rondlopen zoals meneer Schmidt waarvan het niet helemaal duidelijk is of hij nu doof of blind is en Leonard von Munchhausen die om alles wil wedden. De vier kinderen moeten niks de school en weinig van elkaar en willen het liefst zo snel mogelijk naar huis maar worden toch in een avontuur getrokken waarin ze wel samen moeten optrekken.
De vier kinderen zijn de belangrijkste karakters in dit boek en hun angsten zijn behoorlijk realistisch. Je kunt nog zo goed in sport zijn maar als je bijna bij alles wordt geremd omdat je als de dood bent voor water dan kent je leven veel beperkingen. Angst speelt de hoofdrol in dit boek, al gaat het bij deze kinderen om meer dan dat. Zij lijden aan een heuse fobie. Daarmee heeft Daneshvari een boeiend thema te pakken want zoals de ondertitel zegt: Iedereen is wel bang voor iets. En dat kan uit de hand lopen, zo blijkt uit dit boek maar ook uit het echte leven. Daneshvari gaat op een luchtige en grappige manier met de angsten. Ze neemt ze serieus maar relativeert ze ook direct weer. (‘Wil je niet overwegen om van angst te wisselen’, vraagt de vader van Madeleine als ze in het vliegtuig zitten).
Waar kun je allemaal wel niet bang voor zijn? Ieder hoofstuk wordt voorafgegaan door de omschrijving van een, niet altijd even bekende, fobie. Zo bestaat er Peladofobie (angst voor kale mensen), Lachanofobie (angst voor groente) en Consecotaleofobie (angst voor eetstokjes) en zelfs de angst voor pindakaas die aan je gehemelte blijft plakken heeft een benaming: Arachibutyrofobie. Maar je kunt ook bang zijn voor katten, voor de zon, voor spiegels of niet naar school of in bad durven. Het lijkt af en toe onzin maar bij inspectie blijkt de lijst met angsten inderdaad enorm en kan de auteur nog wel wat deeltjes voort.
Als poging om angsten bespreekbaar te maken en er enige relativering op los te laten, is dit boek zeker geslaagd. Daneshvari kan met haar Angsten Academie echter op geen enkele manier in Rowlings voetsporen treden. Geen nieuwe Harry Potter. Wel een leuk thema en hopelijk werkt de auteur de angsten in de volgende delen wat meer uit. Daar ligt de kracht van dit boek en iets minder in alle malle bijfiguren en hilarische ontwikkelingen. De plot is logisch en nogal voorspelbaar maar opent de weg voor de volgende delen.
Angsten Academie
Gitty Daneshvari
