De Eenhoorn
Milja Praagman
Met Het lammetje dat een varken is maakten Pim Lammers en Milja Praagman een opvallend prentenboek over (trans)gender waarvan de onnadrukkelijkheid de kracht was. In een stroom van prentenboeken die kleuters iets willen leren en dat er nog net niet instampen. is dat een verademing. Prentenboeken die om het verhaal gaan maar op meerdere niveaus te lezen zijn, daar kunnen er niet genoeg van verschijnen. Lammers en Praagman hadden, ongetwijfeld gesteund door de positieve ontvangst, de smaak te pakken en schreven een opvolger waarbij de boer en dierenarts uit het eerste boek de liefde aan elkaar verklaren.
Dat klinkt alsof het er dik bovenop gaat liggen maar dat blijkt onterechte vrees want het duo slaagt opnieuw met glans. De boer is volledig van de leg omdat hij de hele dag moet denken aan die ‘knappe, betoverende, lieve, slimme, bijzondere, mooie, fantastische, charmante, vrolijke, prachtige, grappige, geweldige dierenarts’. Lammers laat heel slim de dieren een hoofdrol spelen. Zij hebben maar al te goed in de gaten dat er iets met de boer aan de hand is en verzinnen listen waardoor hij de dierenarts wel moet bezoeken. Na wat haperende en stamelende ontmoetingen slaat de vonk op de boerderij over en is ‘alles precies zoals het moet zijn’. De boer en dierenarts liggen op de laatste prent gearmd op een kleedje in de wei naar de hemel te staren; de dieren staan er rustig en tevreden bij.
Homseksualiteit wordt niet genoemd. Het is een boek over de ‘vrolijke ziekte’ die verliefdheid heet. Het is leuk maar kan ook lastig zijn. En oh ja, toevallig gaat her hier om twee mannen. Lammers heeft de goede toon en gebruikt het juiste aantal woorden. Niet teveel dus. Hetzelfde geldt voor Praagman die in dit soort boeken op haar best is. Haar wat naïeve stijl leent zich bij uitstek voor de verwondering en zoektocht van de boer en de dieren.
De boerderijdieren steken hun kopjes telkens om de hoek om te kijken hoe het de boer vergaat. Ook dat is liefde!
