Wie de film Honey I shrunk the kids heeft gezien, weet hoe grappig het effect is van mensen kleiner maken. Dit boek is daarop gebaseerd. De opa van Punks heeft een uitvinding gedaan waarmee hij mensen kan verkleinen. Die zogenaamde Krimper heeft de belangstelling van een bende criminelen en opa besluit zijn kleinzoon Punks en zijn buurmeisje Luna te verkleinen om achter de boeven aan te gaan.
De twee minimensjes vervoeren zich met behulp van een soort computermuis en komen op het spoor van de bende die inmiddels opa ontvoerd hebben. Er ontrolt zich een avontuur dat letterlijk van hot naar her vliegt en waarin veel personages met malle namen opduiken. Dat begint al op de eerste pagina. Punks heet namelijk Jonkheer Antonuis Dominicus Hendricus Diederik van Pönckelaer tot Panhuysen. Hij komt uit een welgestelde familie maar met dat gegeven wordt verder weinig gedaan. Net als dat hij een voorkeur heeft voor het zoeken van bizarre filmpjes op internet. Aardige elementen die niet worden uitgewerkt.
De openingszin is bijvoorbeeld fascinerend: ‘Onderhoud, verzuchtte Punks, het leven bestaat voor negentig procent uit onderhoud’. Een zin waar een wereld achter zou kunnen zitten maar het betekent uiteindelijk niks. De auteur kiest voor veel dwaasheid en avonturen kiest waardoor het boek vooral ook voor jongens erg geschikt is. Het boek deed mij denken aan Het rode ei van Han van der Vegt, ook een lekker gek boek waarin veel kan. Dat boek is veel beter uitgewerkt, bij Brockhaus waaiert het alle kanten uit en wordt het verhaal nauwelijks echt spannend.
De Vets uit de titel zijn de veteranen waarmee opa in een geheime groep van uitvinders samenwerkt en iemand daarvan heeft het geheim gelekt. Het hele boek is een zoektocht naar het lek maar auteur en lezers raken verstrikt in de rommelige opzet waarin niet meer te ontrafelen valt wie het nou op wie gemunt heeft. Geen onaardig leesboek, de avonturen van twee gekrompen mensjes, maar meer dan dat is het niet.
Punks. Het lek van de vets
Claus Brockhaus
Linde Faas
