Luitingh-Sijthoff B.V., Uitgeverij
Wie jaagt, weet ook precies waar de prooi te vinden is. En jij, Elena, bent mijn prooi... De 15-jarige Elena voelt zich na de dood van haar vader eenzaam en onbegrepen. Dan leert ze Tim via een chatsite kennen. Ze wordt verliefd op hem en besluit hem te ontmoeten. Niet lang daarna is ze spoorloos... De 17-jarige Job probeert zijn verleden met drugs en drank - en de reden dat hij zo ontspoorde - te vergeten. Zijn dominante vader maakt het hem niet gemakkelijk. Gelukkig kan hij zijn frustraties kwijt op de kickboksschool, waar hij Daan leert kennen. Maar waarom zegt Daan toch dat hij Job kent? Dan doet Job een schokkende ontdekking en Elena heeft al haar moed nodig om niet als prooi te eindigen in de handen van een geslepen jager...
In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw bestond de zogenaamde ‘kommer-en-kwel-reeks’ waar vooral uitgeverij Lemniscaat om bekend stond. Jeugdromans waarin lastige thema’s systematisch werden ontleed en toegelicht; van echtscheiding en incest tot drugsgebruik en homoseksualiteit. Marlies Slegers gaat op diezelfde toer, maar dan met boeken over de problemen van het moderne (lees: digitale) leven. Na een boek over sexting (Onder mijn huid) is er nu Vijftien, een verhaal over de gevaren van grooming. Sexting is dat anderen je verleiden tot het maken van naaktfoto’s, die worden verspreid, met alle narigheid vandien. Bij grooming doet een volwassene zich veel jonger voor en legt contact met minderjarigen voor seksuele bedoelingen.
In Vijftien is de succesvolle architect en ogenschijnlijk keurige huisvader Mark zo’n digitale kinderlokker. Als de 16-jarige Tim legt hij via Facebook en WhatsApp contact met Elena (‘Romantiek 2.0’, zegt haar moeder schertsend) en windt haar vrij gemakkelijk om zijn vinger met mooie praatjes en gejatte foto’s. Elena laat zich verleiden tot een spannende sekschat, waar ze meteen spijt van heeft, maar dan is het leed al geschied. De man heeft chantagemateriaal en laat zijn ware gezicht zien.Vijftien leest vlot, vooral omdat er door het wisselende perspectief veel vaart in zit. De verschillende personages vanuit wie het verhaal is geschreven (Elena, Mark – Tim, en zijn zoon Job) hebben hun eigen overwegingen en geschiedenis en leiden de lezer mee naar een vrij gruwelijke apotheose.
Opvallend is dat Slegers ook in het hoofd van de dader kruipt en van hem geen zonderlinge en eenzame gek maakt. Mark (Tim) is een ‘normale’ man met een gezin en carrière en een zorgvuldig verborgen dubbelleven.Een goede keuze om te duidelijk te maken dat een gewone huisvader ook een gevaarlijke gek kan zijn. Slegers laat goed zien hoe hij meegaat in de taal en belevingswereld van een vijftienjarige en op een slimme en sluwe manier haar vertrouwen weet te winnen. Het verschil tussen hoe hij zich voordoet en hoe hij werkelijk is, is enorm. De meedogenloze monologue intérieurs van Mark zijn gruwelijk, hij blijkt een gewetenloze psychopaat.
Uiteindelijk loopt het allemaal wel heel erg uit de hand, zeker als zijn zoon Job en een eerdere verdwijning van een meisje een rol in het verhaal opeisen. Er is te veel onwaarschijnlijk toeval en Slegers moet alle zeilen bij zetten om de lijntjes bij elkaar te laten komen en het verhaal nog een zekere geloofwaardigheid te geven, waar ze niet helemaal in slaagt. Slegers laat opnieuw zien welke gevaren er met het wereldwijisde web voor jongeren zijn bijgekomen maar de overdrijving werkt enigszins averechts. Vijftien uiteindelijk vooral een wat krakkemikkig geconstrueerde thriller.
Vijftien
Marlies Slegers
Luitingh-Sijthoff
