Gottmer
Vooral de guitige rood-geelgestreepte sokjes, handschoentjes en staart van Kleine Muis vallen op. Alsof hij fan is van een voetbalclub. Het onderscheidt het beestje en geeft hem net nog iets meer persoonlijkheid. Horáček schreef in 2006 het eerste boek over Kleine Muis (Kleine Muis zoekt een huis) dat twee jaar later centraal stond tijdens de Nationale Voorleesdagen. In Kleine Muis eet de maan denkt muis dat hij per ongeluk de maan heeft opgegeten als hij aan een banaan knabbelt en steeds meer hapjes neemt tot dat hij de helft van de maan heeft opgegeten. ‘O nee, dacht Kleine Muis. Nu kan de maan niet meer rond worden’. Zijn vrienden mol en konijn slagen erin om Kleine Muis ervante overtuigen dat een banaan toch echt iets anders is dan een maan en dus is het eind goed, al goed en zitten de vrienden op een heuvel naar de volle maan te kijken. Terwijl ze samen de andere helft van de maan opeten.
De Tsjechische illustrator Petr Horacek schrijft sympathieke maar niet altijd even originele verhalen over dieren met thema’s als liefde en vriendschap. Voor altijd samen is daar een recent voorbeeld van. Kleine Muis eet de maan is beter geslaagd, omdat het wel grappig en origineel is én vooral ook omdat er op een efficiënte manier met flappen is gewerkt. Ik ben geen grote fan van gepriegel met flappen in prentenboeken maar als ze slim zijn aangebracht en vooral doorkijkjes opleveren, hebben ze een meerwaarde. Dat is hier het geval. Je ziet de oren van Konijn al over de rand steken, Kleine Muis duikt in een holletje dat eerst nog voor Mol werd gebruikt en het mooist is de maan, die eerst nog schemert maar dan vol te zien is.
Kleine Muis eet de maan
Petr Horáček
Gottmer
