Evie valt als een blok voor de knappe soldaat Peter die haar, op zijn beurt, sterk het gevoel geeft dat ze bijzonder is. Puntjes van zorg zijn dat Evie nog maar 15 is, dat Peter nog iets te verrekenen heeft met Evie’s stiefvader Joe en dat Evie’s charmante moeder iets te nadrukkelijk op het toneel aanwezig is.
Ik lieg maar één keer speelt zich af in de periode van de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog waarin dromen over de toekomst weer zinvol is. Joe neemt zijn gezin mee naar een hotel in Florida waar de gasten met elkaar fantaseren over de projecten die ze kunnen ondernemen. De wereld ligt aan hun voeten, althans dat denken ze, want de realiteit is als zo vaak wat hoekiger.
Maar de focus ligt bij de verlangens van Evie, een meisje op de grens van volwassenheid dat hunkert naar serieuze aandacht en liefde. Haar moeder ziet haar nog niet als vrouw wat bijvoorbeeld tot uiting komt in de kledingkeuze. Een vrouwelijke hotelgast neemt Evie mee uit winkelen waarna haar ouders door het lint gaan als ze in een sexy outfit bij het diner schijnt. Evie is perfect verbeeld op de coverfoto. Ze is mooi en straalt zowel klasse als onzekerheid uit. Het rood van haar gestifte lippen steekt fel af bij de zwarte steunkleur van het omslag.
Het omslag is geheel in de stijl van het boek die het best met ‘film noir’ kan worden omschreven al verstaat volgens mij niet iedereen daar hetzelfde onder. De interpretatie die uitgaat van een broeierige sfeer met mooie kleding en veel sigarettenrook is hier in ieder geval van toepassing en heel consequent doorgevoerd. De rook wasemt van de pagina’s en de broeierigheid blijft tot het laatst in tact.
Blundell won met deze roman de Amerikaanse National Book Award 2008 en in de vertaling van Aimee Warmerdam is de finesse overeind gebleven. Deze roman blinkt vooral uit in sfeer en stijl op een manier die je niet vaak aantreft in jeugdromans. Heel veel zinnen bevatten een lading en dragen bij aan de spanning.
Uiteindelijk wordt Ik lieg maar één keer bijna letterlijk een film noir omdat een vermeende misdaad leidt tot een rechtzaak waarin Evie’s ouders verdachte zijn en zij zelf als cruciale getuige wordt opgeroepen. Buiten staan de fotografen op haar te wachten en de druk is enorm. Blundell laat daar de ingetogenheid, die de rest van de roman zo sterk maakt, helaas een klein beetje varen en dat is jammer. Plotseling gaat het over grote thema’s als verraad, waarheid en leugens en is die hunkerende, onzekere Evie voorpaginanieuws. Daar verliest Blundell dat kwetsbare meisje net iets teveel uit het oog en lijkt het verhaal met de auteur op de loop te gaan. Dat was niet nodig geweest maar het doet gelukkig weinig afbreuk aan de kwaliteit van dit boek.
Ik lieg maar één keer is voor de rest een prachtig geschreven roman met uitmuntende dialogen en vooral heel veel sfeer.
Ik lieg maar één keer
Judy Blundell
Aimee Warmerdam
