Gottmer
Bette Westera
Kate Hindley
Als er staat ‘ drink jij alvast je thee’, voel je aankomen dat Finn besluit tegen te stribbelen, en inderdaad, het rijmende antwoord luidt luidkeels: NEE! Het riddertje is tot dan toe een braaf en gezeglijk jongetje van wie niemand last heeft. Hij heeft nooit geen zin en zegt altijd ja. Tot hij dus besluit om zijn kont tegen de krib te gooien. Dat wordt fraai beschreven door Lucy Rowland, met het beeld van een kriebel die omhoog kruipt vanuit zijn maag. ‘Wat kwam hij doen? Dat was de vraag.’
Het is een wat plotselinge omslag want er leek Finn dan tot dan toe weinig dwars te zitten. Dan verschijnt er een groot rood monster bij het kasteel dat iedereen de stuipen op het lijf jaagt. Finn beseft hij dat de draak misschien ook wel geen vriendjes heeft, net als hij. Dus heeft hij lak aan het bevel om naar binnen te gaan en zoekt de confrontatie met de draak:
‘Wat ben jij voor een draak?’riep Finn. Hij prikte in zijn teen. ‘Je brult niet en je spuwt niet en je gromt niet eens gemeen’.
De draak wil graag blijven logeren en zo hebben ze beiden een vriend en is Finn weer de vriendelijke jongen die hij was. Een grappig en vrolijk verteld verhaal in een prima vertaling van Bette Westera. Kinderen kunnen zich verplaatsen in het jongetje dat ontdekt dat hij niet altijd hoeft te gehoorzamen. De verbazing van de volwassenen is geestig neergezet.
De tekenstijl van Kate Hindley (van o.a. Hoe je een wollige mammoet wassen moet en De grote gevaarlijke grompel) is druk en vol, met alle details die bij het ridderleven horen. Zwaarden, schilden, helmen en uiteraard een kasteel. De ogen zijn weer eens de zwakke plek en maken de gelaatsuitdrukkingen nogal eendimensionaal.
Deze ridder zegt nee heeft weinig om het lijf maar is erg aanstekelijk en een feest om voor te lezen. Probeer maar: ‘Hij balde beide vuisten en riep: NEE! ‘Gaan jullie maar naar binnen. Ik blijf hier, ik ga niet mee!’.
