Randazzo
Loes Randazzo
Jessica Love werd bekend met haar boeken over Julian (Julian is een zeemeermin en Julian gaat naar een bruiloft) die een hoge gunfactor hebben door de uitwerking van thema’s rond diversiteit. Liefdevolle boeken over jezelf mogen zijn, waarin ook de reactie van de omgeving meespeelt. In Een bed van sterren gooit ze het enigszins over een andere boeg. Het is qua tekenstijl en verhaal ingetogener, maar gaat ten diepste nog steeds over jezelf mogen zijn.
Het verhaal begint met een prent van een sterrenhemel en een gedachte over de eindeloosheid van het heelal. ‘Hoe groter het in mijn fantasie werd, des te kleiner voelde ik me’. Daarna stelt de vader aan zijn zoontje voor om samen te gaan kamperen en naar ‘heelal te kijken’. Ze trekken erop uit met de pick up truck, benoemen onderweg planten en bloemen en maken een kampvuur. Samen kijken ze naar de zonsondergang en slapen vervolgens in de open lucht.
Als de angst voor de grootsheid van het heelal weer op komt zetten, stelt vader zijn zoon gerust door het voor te stellen als een grote verzameling vrienden en familie. ‘Misschien vind je het niet meer zo eng als je hun namen weet’.
Haal het grote dichterbij door het te benoemen en zo kleiner te maken. Dan is het niet langer een abstracte massa. Geen bijster originele les (‘het monster in de bek kijken’), maar wel eentje die kan helpen.
Love tekent realistisch in zachte kleuren. Geen verpletterend maar wel een lief prentenboek.
