De vier windstreken
Joukje Akveld
Een beer die zichzelf piano leert spelen op het instrument dat hij vindt in het bos. Hij schopt het tot concerpianist maar kan niet echt genieten van het succes omdat hij zijn vrienden zo mist.Als hij terugkeert naar ’thuis’, blijkt dat ze hem helemaal niet zijn vergeten en geeft hij een concert voor het belangrijkste publiek van de wereld.
Dat is in het kort het verhaal van De beer en de piano van de Engelse tekenaar David Litchfield, volgens mij zijn eerste prentenboek dat in Nederland verschijnt. Een klassiek verhaal over vriendschap, thuis en succes. Litchfield wisselt grote tekeningen af met wat kleinere stripachtige illustraties, die het tijdsverloop weergeven en het verhaal vaart mee geven. Vooral de prenten in het bos zijn erg mooi, wat betreft kleur en sfeer. Jammer dat de omslagillustratie de minst fraaie van het hele boek is.
De beer geeft concerten voor mensen maar de vraag is of hij niet boven alles een dier blijft? In de tekst wordt soms iets teveel uitgelegd: ‘De beer snapt dat het niet uitmaakt hoe ver hij gaat of hoelang hij weblijft. Zijn vrienden zullen er altijd voor hem zijn en hem vanuit de verte volgen’. Het zinnetje waarin staat dat ze de piano voor hem hebben bewaard en de prent waarop dat is te zien, met allerlei knipsels over beroemde vriend, had volstaan. Een mooi en melancholisch album over de kracht van vriendschap.
De beer en de piano
David Litchfield
Joukje Akveld
De Vier Windstreken
