Lemniscaat
Ingrid & Dieter Schubert
Soms staat er in een prentenboek één illustratie die het aanschaffen al de moeite waard maakt. In Ventje zoekt een vriendje is die te zien op de middelste pagina waarop Ventje zijn nieuwe vriend, een enorme reus, verborgen probeert te houden voor zijn moeder. Met Keith-achtige patronen in krijt heeft hij zijn kameraad volledig onzichtbaar gemaakt. Zijn moeder blijft onraad ruiken (“ze ziet dat er iets niet klopt: ergens is een reus verstopt”) maar nu is ze blij, al is de reus nog steeds dichtbij. De prent is prachtig en origineel en een beetje a-typisch voor Ingrid en Dieter Schubert. Achter al het krijt is duidelijk de reus verborgen; hond en poes zien het maar moeder laat zich in de luren leggen. Ook de openingsprent is fraai: een opvallend silhouet van een stad in zwart, met schuine afritten die niet eens onlogisch lijken
De samenwerking tussen Ted van Lieshout en de Schuberts is nieuw, al kennen ze elkaar al lang, nog van hun studietijd aan de kunstacademie in de jaren 80. De schrijver heeft na het succes van de Boer Boris-serie het rijmvirus te pakken en dicht er hier lustig op los over een jongetje dat op zoek is naar een speelkameraadje. Zijn nieuwe enorme vriend past dus niet in het huis en wordt uiteindelijk opgehaald door zijn vriend, een reus met een jas van gras.
O lieve vriend, ik was je kwijt! – Ik zocht je al de hele tijd. – Als je toch eens wist – hoe ik je heb gemist.
De tekst is uitstekend voorleesbaar maar vlakker dan we van Van Lieshout zijn gewend. De dichter maakt keurig verzorgde rijmpjes maar zonder de sprankelende toon die de Boer Boris boeken zo kenmerkt. Af en toe is het er wel, bijvoorbeeld in een strak zinnetje als: Een reus op de wc – is gewoon geen goed idee en de uitsmijter is verrassend. De oplettende kleuter heeft de clou dan al ontdekt. Ventje heeft nieuwe vriendjes, anders dan hij had bedacht, maar hier was het om te doen.
