‘Een rugzak vol’ van Pieter Kooowlijk, illustraties Linde Faas, Lemniscaat, 8+
Volgens zijn vader kan Obi prima alleen met de trein naar zijn moeder. Hij krijgt een oude rugzak en wat geld mee, en een peptalk. “Jij kunt dit. Jij kunt alles. Echt waar. Ik ben hartstikke trots op je. Je het zo goed allemaal. En dat ondanks de scheiding.” Prachtig hoor, dat zijn vader vertrouwen in hem uitspreekt, maar hij is blijkbaar te druk om zijn zoon even op de trein te zetten.
Obi is niet bepaald het soort jongen dat blaakt van het zelfvertrouwen. Zeker niet na alle ruzies thuis, waarbij zijn ouders hem tegen elkaar uitspeelden. Na de scheiding is dat er niet beter op geworden. Zijn vader en moeder praten slecht over elkaar en Obi lijdt er onder. Hij heeft geleerd zich op te sluiten in zijn hoofd en alles daarbuiten zoveel mogelijk te negeren.
Pieter Koolwijk is interviews en tijdens schoolbezoeken openhartig over zijn eigen ADHD en verwerkt kinderen met een zogenaamd ‘rugzakje’ in veel van zijn boeken. In dit boek doet hij dat letterlijk door Obi een rugzak mee te geven die steeds voller raakt met wezentjes die commentaar hebben op zijn doen en laten. Onder andere een snelgroeiende plant, een druppel, een soort worm, een vuurtje en een toeter fluisteren hem dingen toe en moedigen hem aan. Ze lijken allemaal ergens voor te staan. Het heeft iets weg van de populaire Disney-Pixar films ‘Binnenstebuiten’ waarin gevoelens een gezicht en een stem krijgen.
De worm staat voor angst en daar is Obi wel klaar mee en dus neemt hij afscheid van het beestje. ‘Opgeruimd staat netjes, weg met dat gejank’. Al snel ontdekt hij dat dit niet de goede manier is, al die gevoelens horen bij hem, de rugzak hoort bij hem . Dit soort lessen liggen er wat dik bovenop maar Koolwijk komt er mee weg door het te verweven in een roadtrip vol kolderieke slapstick over bejaarde dieven. In een scene in een luchtballon stijgt Obi letterlijk boven zijn problemen uit en komt hij tot verfrissende inzichten die hem verder helpen. Vaste Koolwijk-illustrator Linde Faas krijgt volop de ruimte de kleurrijke bewoners van de rugzak te portretteren.
Obi is een beetje Ties uit de Gozert-trilogie, maar dan weer anders. Koolwijk raakt niet uitgeschreven over fantasierijke kinderen die veel in hun hoofd zitten. Over die rugzak kan geen misverstand bestaan, maar het is erg creatief uitgewerkt. Veel meer dan in zijn andere werk, krijgen de ouders er het er in Een rugzak vol van langs. En terecht. Het einde had wat dat betreft wat minder zalvend gekund.
Prima boek, dat voor veel kinderen als een steuntje in de rug zal voelen.
