De Fontein
Sandra van de Ven
Wij leugenaars van E. Lockhart was na verschijning in 2014 al snel een fenomeen. Een boek dat bekend kwam te staan om een van de heftigste plotwendingen ooit in de jeugdliteratuur. Het werd in meer dan 20 landen uitgebracht en is inmiddels opnieuw een hit door de aandacht die het op TikTok krijgt.
De plot had alles met geheimen en geheugenverlies te maken, en natuurlijk met leugens. Daar borduurt dit nieuwe deel Een zee van leugens op voort. Het is een zogenaamde prequel, dus speelt zich af voor het verhaal in het vorige boek, maar dat is niet meer dan een lokkertje en speelt nauwelijks een rol. Het zijn volledig zelfstandige boeken die uiteraard wel het nodige met elkaar gemeen hebben: enkele hoofdpersonen en opnieuw een web van leugens. Net als de locatie: Beachwood, het privé-eiland van de gegoede familie Sinclair met meerdere landhuizen waar de zomers met elkaar worden doorgebracht.
Broeierige zomers, in alle opzichten. Leidend personage is Caroline (Carrie) Sinclair, een van de vier (toen nog wel) zussen, die in de puberteit zit en druk bezig is het leven en de liefde te ontdekken. De gebruikelijke en weinig verrassende zomerse gang van zaken op het eiland wordt ontregeld door de komst van drie jongens, die in het kielzog van een oom en nichtje het eiland bezoeken. Die enorme lading testosteron heeft nogal wat invloed op de hormonen van de zussen.
De nieuwe verliefdheden die dit met zich meebrengt, houden niet allemaal stand. Sterker nog: het leidt tot fatale drama’s, zoals we die kennen uit Wij leugenaars. De lezer weet dit keer meteen hoe het is gegaan maar dat geldt niet voor alle familieleden. Zij draaien om elkaar met het delen van de waarheid en proberen de idylle van een hechte familie in stand te houden. De vraag is of het altijd handig is de feiten te weten. In het tweeluik wordt in ieder geval zichtbaar dat liegen in het DNA van de familie Sinclair zit.
Een zee van leugens is een combinatie van een thriller, familiesaga, soap en psychologische roman ineen. Natuurlijk is het minder verrassend, dat was ook bijna niet mogelijk. De spanningsopbouw is in orde en het boek leest opnieuw als een trein maar nu weten we het wel met die leugens.
