Se-Yeon Jeong
Een krekel eet gras, wordt vervolgens door de kikker opgegeten die weer de prooi is van de ooievaar die op zijn beurt door een vos wordt verorberd. De tijger vindt de vos erg lekker maar wordt zelf door geen enkel dier opgegeten. Wel door micro-organismen die hem na zijn dood omzetten in voedsel dat planten nodig hebben. In een notendop is zo het verhaal van de voedselketen verteld maar dan zijn we nog maar op een kwart van het boek. Dus besluit de auteur het nog een keer over te doen en in een nawoord het hele verhaal in grote lijnen ook nog weer eens te vertellen. Opdat we het nooit meer zullen vergeten.
Uitgeverij Tutti brengt veel boeken van Aziatische makers uit. Het is de vraag of het voor Nederlandse kleuters zo interessant is om te weten hoe het met de populatie tijgers en ooievaars in Korea is gesteld. Het was logischer geweest om er een hoofdstukje over dieren en de voedselketen in ons eigen land aan toe te voegen.
Eten tijgers gras? is een wat onduidelijke combinatie van prentenboek en non-fictieboek waarbij geen van beiden echt uit de verf komt. De hoekige tijgertekeningen zijn best aardig, de middenpagina waarop de vraag wordt gesteld of er dan alleen tijgers overblijven en de beesten ons wat ongemakkelijk vanachter bomen aankijken, is zelfs erg fraai.
Dat tijgers geen gras eten maar planten uiteindelijk wel tijgers, dat is aan het einde van het boek meer dan duidelijk.
