Ellende voor tien levens

Jojo Matthews vertelde haar verhaal aan Lydia Rood en die maakte er een ‘op waarheid gebaseerde’ roman van. Dat is de formule van de Slash-reeks en die heeft tot nu toe een paar heel behoorlijke boeken opgeleverd waarvan De gelukvinder van Edward van de Vendel (dat wordt verfilmd) de sterkste is. Lydia Rood gaat daar met Miss Dakloos niet overheen maar komt wel dicht in de buurt. Het verhaal van de hoofdpersoon Ama is onvoorstelbaar heftig: ze wordt van jongs af aan seksueel misbruikt en mishandeld door haar stiefvader en nadat ze wegloopt en aangifte doet, komt ze op straat terecht.

In het eerste deel van het boek beschrijft Rood de reis naar de rechtzaal als een hallucinerende  trip. Ama heeft het eindelijk aangedurfd om aangifte te doen maar is doodsbang dat ze niet wordt geloofd. In de trein beleeft ze veel dingen opnieuw. Er wordt de lezer weinig onthouden. Rood zit er bovenop en grijpt je meteen bij de keel.

De stiefvader van Ama wordt vrijgesproken, jammer genoeg vertelt Rood niet precies waarom; misschien om dat er ook zoveel te vertellen is. Steeds als je denkt dat het niet erger kan, doemen er nieuwe problemen op. De ellende van Ama is genoeg voor tien levens. Een verbroken relatie, huisvestingsperikelen, lastig gevallen worden door mannen in de opvang, een zus die opduikt, onderdak vinden en weer uit huis gezet worden. Het houdt niet op en het gaat maar door. Ama is voortdurend aan het overleven en dat wordt uitermate trefzeker beschreven. Iedere nieuwe dag brengt weer onzekerheid met zich mee. Bovendien is er die voortdurende schaamte en de angst voor afwijzing. Het is niet zozeer de dakloosheid die beklijft alswel het misbruik, de mishandeling en de vernedering die Ama heeft moeten doorstaan.

Na de krachtige eerste helft, zakt het boek iets in omdat Rood voor teveel stijlmiddelen kiest. Dagboekfragmenten met fantasiepersonages, nog meer flashbacks en verhaallijnen die door elkaar heen lopen. De problemen en verwikkelingen buitelen over elkaar heen en vragen allemaal afzonderlijk om aandacht. Zo ziet het leven van een meisje eruit dat geen normale jeugd heeft gehad. Het is ontroerend om te lezen hoe Ama zich zorgen blijkt maken om haar zusjes.

Miss Dakloos is keiharde proza dat zeer direct binnenkomt en je duizelig en verslagen achterlaat.

Kaft: