Birdie is een ambitieuze roman. De Vlaamse auteur Laure van den Broeck (35) staat sinds het verschijnen van haar debuut De zeventiende zomer van Maurice Hamster te boek als een groot talent en is niet met zomaar een boekje op de proppen gekomen. Birdie is een groots opgezette en strak gecomponeerde familieroman rond een aantal hoofdpersonen waarvan de titelpersoon Birdie de belangrijkste is. Naast deze pubermeid spelen haar moeder Felicity en haar zus Alice (de tante van Birdie) en Birdie’s beste vriend Cassius de belangrijkste rollen. Met in de bijrol een overbodige stalkerige buurman en de maffia-achtige nieuwe minnaar van de moeder die voor de suspense moet zorgen.
Eigenlijk is er nog een zesde persoon en op de achtergrond is hij het voornaamste personage al is hij overleden. Dat is de vader van Birdie die onder onduidelijke omstandigheden in de gevangenis om het leven is gekomen. Hij zou een boef kunnen zijn maar misschien is hij eerder slachtoffer van de omstandigheden. Voor Birdie is de dood van haar vader een allesbepalende factor in haar jonge leven. Ze is daarna het contact met haar eigen gevoel en haar omgeving volledig kwijt. Van binnen is ze één groot zwart gat. Van den Broeck put zich uit in beschrijvingen van die grote leegte. ‘Voelde Birdie zich net een pop die even tevoren had bewogen en gesproken maar die nu door een leeggelopen batterij levenloos was geworden en in de kast gestopt, zonder licht, uit het zicht, en zonder zelfs maar het minste sprankeltje hoop dat iemand alsnog aan haar zou denken en de deur weer zou opendoen.’ Een zwaar depressief meisje lijkt het. Ze beleeft aan weinig plezier en kan zich maar met moeite openstellen voor anderen en zichzelf. Af en toe is er een doorbraakje en die wordt treffender verwoordt dan alle beschrijvingen van de ellende in haar hoofd. ‘Eindeijk, eindelijk kon ze een emotie opvissen die zich helder liet formuleren.’. Daaruit blijkt hoe troebel is het in gedachtenwereld van Birdie, ze kan er gewoon niet bij.
Het wil niet helder worden waarom ze niet over het overlijden van haar vader heenkomt en waarom hij zoveel voor haar betekende. Birdie heeft mensen om haar heen die van haar houden en haar willen helpen maar ze kan de steun niet aanvaarden. Cassius doet alles voor haar en ook haar moeder is de beroerdste niet. Al is ze dan een wispelturige en nogal naïeve moeder, ze houdt zielsveel van haar dochter. Mooi zijn de scenes waarin tante Alice op het toneel verschijnt na het overlijden van haar vader. Daar krijgt de roman een bijna Festen-achtige sfeer. Getroubleerde familieverhoudingen, onuitgesproken ergernissen en aannames maar ook die sterke en blijvende familieband die tot rare oprispingen kan leiden. Daar wordt het indringend en spannend. Birdie laveert er als een versteende mummie doorheen.
Prachtig geschreven maar als roman had er meer ingezeten. Hetzelfde soort opmerkingen maakte ik over haar vorige boek maar Birdie is wel een klasse beter. Dat ze een geweldig schrijfster is, bewijst Van den Broeck met Birdie opnieuw want we hebben het hier over een schitterend geschreven roman. Maar het is nog niet de roman die je mag verwachten van iemand met zoveel talent. Daarvoor blijft het te onduidelijk wat ze te vertellen heeft. Maar ze hoeft haar beste boek ook nog niet af te leveren, dit is pas haar tweede. Wat mij betreft een grote stap voowaarts en dus blijft Van den Broeck dat grote talent met een grandioos taalgevoel.
Birdie
Laure van den Broeck
