Rubinstein
Houtje is een houten blokje met beentjes en blauwtje een blauwe vogelachtige vorm. Ze zijn beide te zien op schilderijen van Karel Appel in het Stedelijk Museum. De figuurtjes besluiten het hazepad te kiezen en trekken de wereld in . Die wereld is nogal groot en ze verdwalen maar komen in de slaapkamer van Meiske terecht. Die wijst ze de weg terug naar het museum en komt ze opzoeken als ze weer in de schilderijen zijn teruggekeerd.
Houtje en blauwtje is een Gouden Boekje van Joke van Leeuwen, een reeks die onlangs weer onder de aandacht kwam door de heruitgave van Wim is weg. Het succes van de uitgaven van kinderboeken van Haags Gemeentemuseum en het Rijkmuseum is blijkbaar ook bij het Stedelijk Museum in Amsterdam doorgekomen. Van Leeuwen laat zich leiden door twee schilderijen van Appel, maar ondertussen maken we ook even kennis met Mondriaan. Van Leeuwen geeft een beknopte maar erg simpele cursus museumkunde. Het museum staat vol met ‘nieuwe en niet meer zo nieuwe dingen. Die zijn om naar te kijken’. Daar komen volgens Van Leeuwen veel mensen op af om ‘goed te kijken wat er te zien is.
Het verhaaltje komt op gang als het houten poppetje van het schilderij springt omdat hij niet alleen bekeken wil worden, maar zelf ook wil kijken. Het boekje gaat over kijken en over heel goed kijken, want dan zie je meer dan je de eerste keer zag. Een ander thema is het begrip ‘bijzonder’: houtje en blauwtje zijn bijzonder want mensen komen er naar kijken. Maar mensen zijn op hun beurt ook bijzonder want die hebben hen gemaakt. De onderwerpen zijn weinig coherent uitgewerkt en het boekje maakt een wat rommelige indruk, met teveel tekst die slordig over de pagina’s is verspreid. Het idee is aardig maar de tekeningen zijn niet zo bijzonder als we van Joke van Leeuwen gewend zijn.
Houtje en blauwtje
Joke van Leeuwen
Rubinstein (Gouden Boekje)
