Luitingh-Sijthoff
Bette Westera
Daniel Egnéus
Ineens is er een ding. Het ligt daar maar zonder te bewegen en zonder geluid te maken. De dieren die het bij toeval vinden, besluiten het ding gezelschap te houden met een mooie omdraaiing in de tekst: ‘Niet bang zijn, we komen met goede bedoelingen’. Er verandert niks aan het ding, een kleurrijke bol met uitsteeksel dat zomaar uit een ander universum kan zijn gekomen. Andere dieren krijgen er lucht van en binnen korte tijd is ‘het ding’ een attractie van formaat geworden, met heuse merchandising.
Het is een grappig gegeven dat vaker in de kunst opduikt: zomaar een ding dat het leven ontregelt. Jeroen van Merwijk zong erover en lees vooral het Het ding en ik van Shaun Tan. Daarin wordt ook de vraag gesteld of het ding hier wel thuishoort. In Het Ding van Simon Puttock en Daniel Egnéus (vertaald door Bette Westera) komt er ruzie van, mensen zijn voor of tegen het ding. ‘Sommige dieren vonden het vreemd en eng, en misschien wel gevaarlijk’.
Tussen de regels door kan je Het Ding lezen als een verhaal over tolerantie en omgaan met het andere, het vreemde. Aanvankelijk is er vooral nieuwsgierigheid maar al snel wordt het ding ook als een bedreiging gezien dat de normale gang van zaken verstoort. Goed getroffen is de snelheid waarmee het nieuws verspreidt, via moderne media kan iedereen meekijken en vooral: een mening vormen. ‘Opeens waren overal op de wereld dieren voor of tegen het ding’. Het leukste deel van dit boek is als het ding zomaar weer is weggegaan en de dieren een beetje verweesd achter blijven. Ze hadden toch maar mooi iets bijzonders meegemaakt en zonder het ding hadden ze elkaar nooit leren kennen.
De cover is fraai maar het binnenwerk valt door het glanzende papier tegen: de illustraties doen plastic aan, wat wordt versterkt door het kleurgebruik. Tekstueel is het nogal vlak en soms wat flauw. Bijvoorbeeld in de zin waarin staat dat de dieren nog belangrijke dingen hadden te doen en het woord ding er vet en kapitaal wordt uitgelicht. Typografisch is er iemand nogal uit zijn dak gegaan, met veel verschillende lettergroottes en in dit geval pakt dat opdringerig uit. Het is een druk en rommelig geheel maar dat doet niks af aan de kern van dit verhaal.
