Honderd meter van huis neergestoken

Waargebeurde verhalen hebben soms die opgeklopte zweem van sensatie om het wat aan te zetten. Aan Omdat ik niet wou kussen… is weinig gedramatiseerd omdat het verhaal genoeg drama van zichzelf heeft. Het is het actuele en aangrijpende verhaal van de 14-jarige Vlaams/Turkse Hatice dat niet had misstaan in de Slash-reeks van uitgeverij Querido. Hatice doet op Valentijnsdag 2010 in het schemerige begin van de avond een boodschap en wordt op 100 meter van haar huis neergestoken. Dat gegeven alleen al, dat het bijna op haar eigen stoep gebeurt, is onthutsend net als de rest van het gruwelijke incident. Een jongen komt op haar aflopen en vraagt of hij zij hem beter wil leren kennen. Op haar afwijzende reactie, probeert hij haar te zoenen. ‘In een flits zie ik de dikke, vieze lippen op me afkomen’. Het volgende moment voelt ze een natte plek in haar hals, geen pijn, maar wel veel bloed.´

Samen Guy Didelez vertelt Hatice Ava over de periode daarna. Over het gestage herstel, over de reacties van haar familie en vrienden, over de zoektocht naar de dader en het contact met de politie en haar moeizame pogingen om weer naar school te gaan. En vooral over de angst, de bijtende en sluipende angst. Ze durft nauwelijks nog naar buiten en ziet in verschillende jongens de dader. De echte dader wordt maar niet opgepakt wat het gevoel van onveiligheid aanwakkert. De auteurs weten samen dat onderhuidse gevoel goed te vangen in woorden. Ook de soms koppige houding van Hatice wordt niet mooier gemaakt dan het is. De ruzies met haar zus, de soms lastige verhouding met haar ouders en vooral haar moeite om hulp te aanvaarden. Dat laatste heeft iets met haar islamitische achtergrond heeft te maken, Allah zal haar wel opvangen.

Omdat ik niet wou kussen.. schiet soms wat door in het detail en heeft wat losse eindjes, in het begin ligt er veel nadruk gelegd op een etensfobie waar later niet meer op wordt terugkome. Maar het is vooral een beklemmend en veelzeggend verhaal over de enorme invloed van een stompzinnige geweldsdaad. Nederlandse lezers zullen soms wat aanhikken tegen het Vlaams taalgebruik, wat ook wel weer zijn charme heeft.

Het gaat maar niet beter met Hatice, zelfs als de dader is opgepakt. Een therapeut raadt Hatice uiteindelijk aan om haar verhaal op papier te zetten, hopelijk heeft het haar geholpen bij de verwerking.

Kaft: