Leopold/Haags Gemeentemuseum
Als kinderen al een mode-ontwerper kennen zal de naam van Hubert de Givenchy niet als eerste en ook niet als laatste van hun tong rollen. Maar heel misschien hebben ze hun ouders wel een keer over Audrey Hepburn horen praten, al is die kans ook niet zo groot. De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De Amerikaanse actrice was de muze van de Franse ontwerper. Van de talloze creaties die hij voor haar ontwierp is een flink aantal nu te zien in het Haags Gemeentemuseum in de tentoonstelling to Audrey With Love. De Givenchy selecteerde ze zelf want hij is er nog steeds en wordt in februari 90 jaar. Audrey Hepburn is al bijna 25 jaar niet meer onder ons.
Geen hele bekende namen maar dat is voor het Haags Gemeentemuseum nooit een belemmering geweest een kinderboek bij de tentoonstelling uit te brengen. Dit keer is illustrator Philip Hopman gevraagd, die tijdens zijn studie aan de Rietveldacademie het eerste jaar de moderichting volgde. Zijn schetsmatige stijl past goed bij de vele jurken die hij voor dit boek tekende. Hopman brengt synchroon de carrières van beiden in beeld. De Givenchy wil als jongetje al mode-ontwerper worden en is met zijn eerste Parijse show meteen succesvol. Hepburn blijkt ongeschikt voor ballet en begint in Londen met acteren. Als ze voor haar tweede film een geschikte jurk zoekt, reist ze af naar Parijs (‘je moet eens op bezoek gaan bij die hippe ontwerper, die Hubert de…hoe-heet-ie-ook-alweer?’) en komen de levens van de twee samen, ook in het boek.
Er valt weinig te beleven in dit kunstprentenboek of het moet al zijn dat naast echt alle meisjes ook sommige jongens dat leuke pakje willen dragen dat Audrey in de film (welke film?) draagt. Natuurlijk staan er veel tekeningen van jurken in, maar wie wil weten hoe de beroemde Bettina-blouse eruit zag, moet toch even gaan googelen. De vele kleine portretjes van jurken zijn wel aardig maar hoe moeten kinderen weten wie Maria C., Greta G. of Marlene D. zijn? Na de ontmoeting van beide beroemdheden wordt het plichtmatig, ze bellen nog eens en bevestigen hun vriendschap maar over mode gaat het niet meer.
Het ontbreekt aan een originele invalshoek zoals die in veel van de andere kunstprentenboeken in deze reeks wel te zien is. Bijvoorbeeld in Coco of het kleine zwarte jurkje van Annemarie van Haeringen over Coco Chanel, een vergelijkbaar onderwerp. Of het pas verschenen en schitterende De Vogels van Ted van Lieshout en Ludwig Volbeda. Dan maar de echte jurken bekijken in het Gemeentemuseum.
