De Vier Windstreken
Nadia Meezen
‘Pap en mam hadden elkaar en wij hoorden er niet bij.’ Omdat het thuis niet altijd even gezellig is neemt Kos zijn babyzusje mee naar buiten. Tot zijn schrik is ze verdwenen als hij even niet oplet. Best gek want ze kan nog niet lopen. Ze hebben zó lang op Soof moeten wachten. Ze kwam pas toen Kos zeven was en mama lag minstens tien keer in het ziekenhuis. En nu heeft hij haar kwijtgemaakt.
In korte en eenvoudige zinnetjes beschrijft Mohana van den Kroonenberg de zoektocht van de jongen vanuit de gedachtestroom in zijn hoofd. Hij vult zelf in waarom zijn moeder de laatste tijd vreemd gedrag vertoont en bedenkt hoe het zal zijn als hij zonder zijn zusje thuiskomt. De vorm van de innerlijke monoloog wordt zeer consequent uitgewerkt waardoor een bijzonder ritme ontstaat. De grens tussen wat er in het hoofd van Kos en in de echte wereld gebeurt, is aan het vervagen.
Kos lijkt gevangen in zijn gedachten en bedenkt wat er allemaal kan gebeuren als wordt ontdekt dat hij zijn zusje heeft kwijtgemaakt. ‘Als dat uitkomt krijg ik verschrikkelijke straf.’ Misschien is het beter dat hij nooit meer gevonden word. Kos gaat dwalen en raakt in zijn onbevangen naïviteit aan de praat met o.a. een zwerver en een gevlucht mannenstel, met wie hij zijn zorgen en bespiegelingen deelt. Vooral over zijn moeder, die volgens hem al haar vrolijkheid in de baby heeft gestopt en daarna zelf is gaan huilen. Zijn getob wordt invoelbaar gemaakt vanuit zijn eigen perspectief. Wat er precies aan de hand is, blijft in het midden, maar laat zich raden.
Van den Kroonenberg verraste met het eigenzinnige debuut Dodo en voert de originele vertelstem door in haar tweede boek. De illustraties van Nadia Meezen hebben dezelfde ingetogenheid als het verhaal. Ik heb mijn zusje kwijtgemaakt is een fascinerend en origineel verhaal over een angstig maar ook dapper jongetje.
Een kortere versie van deze bespreking stond in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden van 7 oktober 2023.
