Kluitman
De bever heeft niet in de gaten dat het voor de mensen nogal vervelend is dat hij alles doorknaagt. Blokfluiten, hengels en hockeysticks maar ook stoplichtpalen, zeilmasten: alles moet er aan geloven. Er wordt moord en brand geschreeuwd en een dappere politieagent gaat, met een heus vergrootglas, op onderzoek uit. Hij ontdekt al snel wie de boosdoener is maar ook dat het niet zoveel zin heeft een bever op te sluiten. Die knaagt immers rustig de tralies door. Dus er wordt geageerd tegen de bever (‘doe eens normaal man’) en gedemonstreerd (‘bever terug naar de biesbosch’) tot een klein meisje op het lumineuse idee komt de bever gewoon te vragen of hij wil stoppen met dat geknaag. Geen probleem voor de bever die direct op zijn scootertje springt, terug naar het bos.
Een eenvoudig slapstickverhaal voor beginnende lezers (ook goed voor te lezen) van het vermaarde animatietrio Job, Joris en Marieke. Achter dit collectief gaan Job Roggeveen, Joris Oprins en Marieke Blaauw schuil, die videoclips en korte films maken en vorig jaar genomineerd werden voor een Oscar. Er zijn plannen om een lange speelflim te maken. Het trio illustreerde eerder het kinderboek Sinterklaas voor grote kinderen. Dat kwam niet erg uit de verf maarWie doet dat toch? is een goede revanche.
Een sterke verhaallijn met grappige elementen die niet teveel naar absurditeit neigen. De openingszin trekt het verhaal direct open: ‘De heisa begon met een kapotte wip’, de vervolgzin ‘Hij was helemaal doormidden’ is overbodig, dat wordt op de prent duidelijk. Iets teveel tekst misschien maar wel mooie zinnetjes: ‘Helemaal naar de gallemieze’ en ‘de baldadige bever’. Inhoudelijk lijkt het verhaal verwijzingen te hebben naar bijvoorbeeld het verhitte vluchtelingendebat waarbij iedereen naar iedereen verwijst maar het gesprek met degenen over wie het gaat, vaak achterwege blijft.
Het trio tekent mensjes die op vingerpoppetjes lijken met dunne beentjes en veel expressie in de gezichten waarmee de verontwaardiging iets geestigs krijgt. Er is opvallend goed gelet op de diversiteit, er komen meerdere gekleurde kinderen in het boek voor. De brushtechniek en de gebruikte kleuren geven de tekeningen een retro-karakter en vooral veel reliëf, het is niet allemaal zo strak. Op sommige pagina’s is een gekleurde achtergrond gebruikt waardoor de illustratie opveert en het vele wit op de andere bladzijden in negatieve zin opvalt.
Wie doet dat toch?, met de ironische ondertitel ‘een whodunit voor kinderen’, is een geestige slapstick voor liefhebbers van bijvoorbeeld de Agent en Boef serie.
