Knikkerknechten in flets en stuurloos debuut

Kate McIntyre De knikkelares Genre: Kinderboek
Uitgever: Lemniscaat
Vertaler: Lydia Meeder
Illustrator: Marijke ten Cate

Twee jongens vinden tijdens het spelen op straat een miniscuul wezentje ‘met piekerig groen haar’. Ze hebben per ongeluk haar beentje gebroken en dat buit Lola, want zo heet het figuurtje, genadeloos uit. Nadat ze over de angst en schrik heen is, ontpopt ze zich als een mini-dictator die de jongens in haar macht heeft. Ze is een zogenaamde knikkelares, die als taak heeft om de hoeveelheid knikkers eerlijk tussen kinderen te verdelen. Martijn en Khalid worden door Lola op pad gestuurd om knikkers van kinderen af te nemen die er teveel hebben. Ze verzinnen een nieuwe knikkermethode om hun doel te bereiken.

Alweer een debuut bij uitgeverij Lemniscaat, die de laatste jaren veel schrijvers een kans geeft. Dat leidt tot ontdekkingen als Ilse Bos (Troep) en Pieter Koolwijk (Vlo en Stiekel). Dit debuut heeft veel weg van de boeken van Pieter Koolwijk, een mengeling van realiteit met fantasie. En mal wezentje biedt de mogelijkheid om fantasie aan een verhaal toe te voegen. Koolwijk maakt daar gretig gebruik van, waar McIntyre er niet in slaagt de fantasie boeiend te mixen met het leven van de gewone jongens. Het verhaal komt moeizaam op gang en de karakters blijven flets. Lola is een schreeuwerige zeurpiet die niet snel tevreden is en dat doet de lol en geloofwaardigheid van het verhaal geen goed. De jongens (knikkerknechten) missen Lola erg als ze weer is opgehaald. Het is sowieso onduidelijk waar Lola precies vandaan komt. Leuk hoor, die rare figuurtjes die opduiken in kinderboeken, maar zonder relief en context blijven het niet meer dan rare figuurtjes. De knikkelares mist focus en is daardoor een wat stuurloos en flets debuut waar de prima maar schaarse illustraties van Marijke ten Cate weinig aan kunnen verhelpen.

De knikkelares lijkt te gaan over spelen en eerlijk delen maar McIntyre heeft daar weinig wezenlijks over te melden. Het valt te prijzen dat McIntyre een ouderwets straatspel centraal stelt, al is het niet echt een lofzang op het knikkerspel. Opvallend is dat de van oorsprong Amerikaanse Kate McIntyre al meer dan tien jaar in Nederland woont maar het toch om een vertaald boek gaat.