‘Maksie’ van Mathilde Stein – illustraties: Jan Jutte – Uitgeverij, Lemniscaat, 4+
Wie inzicht wil krijgen in het leven van een ‘underdog’ is bij Maksie aan het goede adres. Hij is per ongeluk geboren in een te klein lijfje, maar vindt zichzelf wel degelijke een Echte Hond. Mathilde Stein publiceert na jaren van stilte ineens het ene boek na het andere. Na het met een zilveren griffel bekroond Pluk en Pluis, verscheen Vuurtorenbeer en op de drempel van het nieuwe jaar Maksie.
Een voorleesboek, ook geschikt voor de beginnende lezer, over een hondje dat in een dierenwinkel wacht op het juiste baasje. Helaas zijn er alleen oude vrouwtjes in hem geïnteresseerd. Waarom is hij dan ook niet geboren als Grote Hond? Maksie wil geen suffe oma’s met een handtas waar hij in past, maar een stoere baas zoals agent Ben, de politieheld van de tv-serie, waar ze met alle dieren uit de winkel naar kijken. Stein schreef een hilarisch slapstick avontuur dat een beetje doet denken aan de Agent & Boef-serie van Tjibbe Veldkamp en Kees de Boer.
In dit geval is het Jan Jutte die illustraties maakt die goed passen bij de opgewonden gebeurtenissen. Zoals de aanrijding op het kruispunt vol piepende remmen en botsende auto’s. Die illustratie heeft iets weg van pop-art. Stein is ondertussen hard bezig de koningin van het genre te worden waarin lezen voor beginners naar een hoger plan wordt getild. De korte zinnen (‘Maksie wil een baas / maar deze baas dus niet’), de uitroepen (Uh-uh, of Ooo… O help of Hebbes) en de speelse taal (‘Very foute boel’): ze beheerst het tot in haar vingertoppen.
Hoogstens is het verhaal dit keer iets minder origineel dan in bijvoorbeeld Vuurtorenbeer, waarin ook de illustraties wat ontregelender en spannender zijn. Maksie getuigt vooral van vakmanschap.
