Lemniscaat
Als oma een ooievaar is en opa een krokodil, wat zijn de ouders, om het maar niet te hebben over het kleinkind? Met het najaar voor de deur, verschijnen traditiegetrouw de eerste boeken over het thema van de Kinderboekenweek waar dit jaar opa en oma centraal staan. Met Mijn oma is een ooievaar van Alice Hoogstad hebben we meteen een redelijk origineel prentenboek over grootouders te pakken.
Hoogstad speelt in dit groot formaat kartonnen boek met gedachten over familie en afkomst. Papa blijkt een krokovaar te zijn en een oom een ooideil. En oma olifant en opa tijger hebben een tijgofant en olijger als nakomelingen. Van al deze dieren maakte Alice Hoogstad kleurrijke paginagrote prenten waarbij ze de beesten veel expressie en context meegeeft. Opa krokodil is een gretige visseneter en oma ooievaar is dol op alles wat met vliegen te maken heeft. Op de belendende pagina is te zien waar de familie doorgaans uithangt en kan zelf het verhaal worden bedacht en ingevuld.
Het tekstloze verhaal werkt toe naar de ik-figuur, hoe zou die eruit zien? Hoogstad stelt daarin niet teleur. Het kleinkind krijgt geen naam maar wordt aangeduid met ‘En dit ben ik’, en hij blijkt van al zijn voorouders iets te hebben meegekregen. Stukjes ooievaar, krokodil, tijger en olifant zijn allemaal genetisch doorgegeven en hetzelfde geldt voor de passies van zijn voorgeslacht.
Mijn oma is een ooievaar is een feestelijke en vrolijke weergave van een van de essenties van het bestaan. Waar komt je identiteiit vandaan, op wie lijk je en wie ben je? Met dit boek in de hand is het gesprek met kleuters daarover gemakkelijk aan te gaan. Ook omdat er geen woorden in staan en iedereen zijn eigen verhaal er bij kan verzinnen. De vraag dringt zich opnieuw op waarom dit soort thema’s voor kleuters vrijwel altijd middels dieren worden verteld?
Hoogstad is op haar best in haar eigen prentenboeken, zoals in het Gouden Penseel winnende Monsterboek en is, samen met o.a. Charlotte Dematons, de Nederlandse schatbewaarder van het tekstloze prentenboek.
