Moon
Aimée Warmerdam
Na haar toonaangevende bestsellerdebuut The Hate U Give schreef Angie Thomas nog twee young adult romans (Niet te stoppen en De roos uit het beton) over 21e-eeuwse lotgevallen van zwarte jongeren. Voorlopig gooit ze het over een andere boek: ze kondigde een fantasy-trilogy voor kinderen aan, maar dan wel weer eentje die is geïnspireerd door Afro-Amerikaanse verhalen. Maar toch vooral ook door Harry Potter, getuige bijvoorbeeld deze zin op de eerste bladzijde van Nic Blake en de verdwenen Msaidizi: “Voor mijn twaalfde verjaardag krijg ik het beste cadeau van iedereen. Mijn vader gaat me leren hoe ik de Gave moet gebruiken zodat ik eindelijk een echte Manifestor wordt. Maar eerst moet ik een hellehond vangen.”
Het is vaak een enkel evenwicht of de boeken in navolging van Rowling een kopie of een eerbetoon zijn. In dit geval is het vooral een aanvulling en uitwerking vanuit een nieuwe invalshoek. Thomas verweeft de zwarte geschiedenis in het boek met personages en families van kleur en uitstapjes naar het slavernijverleden, de zwarte burgerrechtenbeweging, orkaan Katrina en racisme en discriminatie. Het is activistische toon die we kennen van haar YA-romans en hier iets minder goed op zijn plek valt want het wordt nogal nadrukkelijk opgevoerd op momenten dat het verhaal daar niet om vraagt. Dan krijgt het iets prekerigs.
De 12-jarige Nic woont samen met haar vader in een stad in Mississippi waar zwarte mensen niet als minderwaardig worden behandeld. Ze zijn voortdurend op de vlucht en gaandeweg wordt duidelijk waarvoor precies en er ontvouwt zich een magisch en spannend avontuur waarin de rest van haar familie een belangrijke rol speelt. Er is een Uitverkorene en het zal de lezer niet verbazen wie dat is. Nic beschikt nog meer dan andere over bijzondere gaven: zoals gezegd, Harry Potter is geen moment ver weg, maar is hier een zwart meisje. De zeggingskracht van dat gegeven overtuigt voldoende, ook zonder uitleg over de zwarte geschiedenis.
Als de favoriete schrijver van Nic en haar vrienden zijn entree doet, krijgt het verhaal echt vaart en ook wel onderscheidend vermogen. Nic blijkt eigenlijk ontvoerd te zijn door haar vader en de halve wereld is naar haar hen op zoek. Er is een magisch voorwerp (de Msaidizi) dat gevonden moet worden en dat zorgt voor een boel gedoe, dat niet wordt afgerond, want er volgen nog twee delen.
Het boek is geschoeid op de klassieke leest van het fantasygenre; het magische wereldje zit slim in elkaar en de personages zijn sterk uitgewerkt. De beste vriend van Nic, die zelf een zogenaamde Buitengewone is, is een Onopmerkelijke die maar af en toe een vleugje van de magie meekrijgt. Die tegenstelling buit Thomas goed uit.
Nic Blake en de verdwenen Msaidizi werd meteen na verschijning een hit in de Verenigde Staten. Niet verbazingwekkend want dat Thomas kan schrijven wisten wel al, en ze kan ook uit de voeten met dit genre.
