Nog 27 dagen leven van Maren Stoffels, illustraties Amy Kuijper, Leopold, 12+
Maren Stoffels schreef Nog 27 dagen leven in precies 27 dagen. De periode tussen het moment waarin haar beste vriendin Laura enkele jaren geleden haar doodsvonnis kreeg, en het moment waarop ze overleed. Stoffels wilde die tijd herbeleven, door de ogen van Laura, en legde zichzelf een strakke deadline op. Een interessant experiment, vooral voor de schrijver zelf. Voor de lezer maakt het weinig uit of ieen auteur er jaren of een maand over gedaan heeft.
De Laura in het boek heet Lissa. Het 17-jarige meisje wordt na longbloedingen zo ziek dat ze een datum voor haar euthanasie vastlegt, en dus weet dat haar leven over 27 dagen is afgelopen. Lissa besluit dat ze nog iets van betekenis wil doen en begint een ruilhandel met mensen op straat vanaf haar sterfbed in het centrum van Amsterdam. Op die manier komt ze in contact met Ellen, een onzekere scholier, die voortdurend wordt aangestaard omdat een wijnvlek een groot deel van haar gezicht bedekt, inclusief littekens van een mislukte laserbehandeling. Ellen helpt de 17-jairge Lissa met haar ruilmissie en de twee bouwen in korte tijd een sterke band op.
Het verhaal wordt vanuit wisselend perspectief van de twee tieners verteld en gaat voornamelijk over echt contact hebben met mensen en wel of niet beoordeeld worden op hoe je eruit ziet of je ziekte. Stoffels knoopt er een drietal liefdeslijntjes doorheen die veel ruimte opslokken en afleiden van de kern van het verhaal. Net als de ruilhandel die zorgt voor veel vertier en interessante ontmoetingen. Voor Lissa is de afleiding meer dan welkom natuurlijk, maar het voelt niet heel logisch, om in het licht van de naderende dood bezig te zijn met de jacht op een scooter. Al draagt Stoffels wel overal motieven voor aan.
Ellen is met haar afwijkende en opvallende uiterlijk een interessant personage omdat iedereen die ze ontmoet automatisch een primaire reactie geeft. Het is niet zelden ongemakkelijk en ze wordt genegeerd en gepest en hoort mensen dingen zeggen als ‘ik zou er een eind aan maken’. Lissa kijkt er natuurlijk wel doorheen want zij weet als geen ander dan je meer bent dan je aandoening. Andersom laten de vriendinnen van Lissa het afweten en is Ellen in korte tijd haar beste vriendin die haar begrijpt. Een paar weken voor je dood zo’n innige vriendschap aangaan, wordt niet heel geloofwaardig en trekt de hele roman wat uit het lood.
Nog 27 dagen leven beklijft vooral op de momenten dat het contact tussen Lissa en haar geliefden wordt beschreven. Hoe leef je als gezin en directe omgeving toe naar het moment dat een meisje dat in de bloei van haar leven is, er niet meer is? Dat werkt Stoffels vrij precies, en met de nodige lichtheid en humor, uit. De liefde en voelbare ontreddering van haar ouders en vooral de innige relatie met haar broer, die met veel humor en tederheid wordt beschreven. Zou Stoffels zichzelf in hem gespiegeld hebben? Het lijkt er op.
Daarmee is het vooral een verwerkingsroman die los van de ballast mooie momenten kent.
