close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
8+

De doden blijven nog even hangen

Joke Reijnders Olivia en ik Kinderboek
Van Goor
Waardering: 7.5

Olivia en ik is een boek waarin twee dode kinderen de hoofdrol hebben. Cornelia woont al sinds 1891 op begraafplaats Lindeheuvel. Haar dagen zijn nogal eentonig en ze is dan ook  blij als er eindelijk een nieuw meisje aankomt. Cornelia probeert meteen vriendinnen met deze Olivia te worden maar die heeft nog niet zo’n in dit nieuwe bestaan. Hoe ze het maakt, vraag Cornelia. ‘Ik maak helemaal niets meer. Ik ben dood!’, antwoordt Olivia verbolgen.

Want dat het is. De doden brengen een tijd op de begraafplaats door voor ze definitief naar de andere kant vertrekken. Tijdens openingstijden blijven de doden ondergronds (wat grappige zinnetjes oplevert als ‘ik ga er maar eens vroeg in’) maar daarna zoeken ze elkaar op. Een intrigerend gegeven dat ook ten grondslag aan de Bookerprize winnende roman Lincoln in de bardo van George Saunders uit 2017. Daarin brengt de Abraham Lincoln een poos door in de tussenwereld en dit boek zou Joke Reijnders best eens geïnspireerd kunnen hebben. Saunders werkt overtuigend uit waarom de doden nog niet klaar zijn voor de volgende stap. Reijnders is daar wat voorzichtiger in .

Volgens Cornelia is haar eigen familie niet klaar voor de overgang, er wordt nog een boek over hen geschreven. Naarmate er minder aan de overledenen gedacht wordt, gaan ze sneller over naar de volgende fase. Haar ouders vertoeven ook op Lindeheuvel, maar net als bij leven is het contact tussen de vormelijke moeder, een dame die aan rangen en standen blijft hechten, en haar enthousiaste dochter moeizaam. Hun verstandhouding verandert als het Cornelia lukt om Olivia gelukkiger te maken.

Het verdriet van Olivia is het grote vraagteken boven het verhaal. Wat is er gebeurd waardoor ze zich niet kan verzoenen met de nieuwe situatie? Cornelia schakelt de hulp van een levende in die als intermediair met het haar ouders kan dienen. Dat resulteert in een wat mystiek einde. Het is de verdienste van Joke Reijnders dat ze, hoe gek dat ook klinkt, van de overledenen mensen van vlees en bloed maakt en geen zweverige geesten. Het is daardoor niet moeilijk mee te gaan in deze dodenwereld.  Cornelia leeft vrijmoedig haar tussenleventje, er wordt een toneelstuk gemaakt en de sterfdagen gevierd.

Reijnders schreef een ander boek dan we haar gewend zijn en Olivia en ik mag een uitschieter in haar oeuvre worden genoemd. Een vaardig opgezet boek met mooie zinnen als. “Je hebt ook recht op je eigen leven al ben je nu dood”. De dialogen blijven wat achter, net als af en toe een geforceerde beeldspraak: “Ons gesprek was een rijtuig, we gingen in volle galop”. Olivia en ik gaat over loslaten en je verzoenen met het lot, met de tragiek en het verdriet. Degenen die achterblijven moeten zich niet schuldig voelen, vindt Cornelia. Want sterven gebeurt, daar kan niemand iets aan doen. En de doden? Die blijven soms nog even hangen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tags : doodFamilieFantasiehistoriejeugdboekKinderboekLiefde en vriendschapmoederoudersoverledenoverlijdenproblemen