Ik had je zo lief is heel andere koek. Het is zoveel beter geschreven, met woordgrapjes, met ironie en heel aardige taalvondsten (zoals de botlap, die te maken heeft met een chirurgische ingreep). Cas is verliefd op Marit, Marit krijgt een hersenbloeding en wordt nooit meer de oude. Nicole is verliefd op Cas en ziet haar kans schoon als Marit gehandicapt raakt. Nicole verliest zich in het webcammen op internet waar ze vreselijk het schip mee ingaat en een behoorlijk trauma oplevert.
Het is geen lichte kost maar Kuyper vertilt zich er niet aan. De karakters zijn overtuigend uitgewerkt, de veelheid aan emoties, twijfels en gevoelens zijn geloofwaardig uitgewerkt. En het is ook nog eens een heel onderhoudend boek omdat er veel gebeurt.
Enige probleem bij Ik had je lief is dat het is samengesteld uit twee eerdere boeken die Kuyper schreef en waarvan vooral het verhaal van Nicole, tegen de verwachting van de auteur in, niet zo aansloeg. Die fusie is niet heel gelukkig, het is te merken en het brengt logischerwijze een zekere onevenwichtigheid met zich mee. De stijl van beide boeken is nogal anders en ik bleef dan ook het gevoel houden twee verschillende boeken te lezen. Tegen het einde van het boek is de vervlechting wat beter gelukt, misschien dat Kuyper dat deel sterk heeft herschreven. Maar al met al een heel geslaagd jeugdboek over niet al te gemakkelijke onderwerpen. Het is geen probleemboek geworden en dat is te danken aan de schrijfvaardigheid van Kuyper. Het is knap om in een boek over ziekte en aanranding toch een zekere lichtvoetigheid in het oog te houden.
Ik had je zo lief
Hans Kuyper
