‘Ooit zal alles anders zijn is een bijzonder en poetisch verhaal. Heel erg apart. Speciaal. Dat merk je meteen al, van bij de eerste zinnen’. Niet mijn tekst maar de aanprijzingen van de uitgever op de achterflap. Een bijzondere uitgave is het, zeker voor kinderen. Het verhaal is abstract en ondoorgrondelijk, de tekst is strak uitgelijnd en de bladzijden wit en blauw gekleurd met op sommige pagina’s slechts een zinnetje tekst.
Dat laatste moet misschien de indruk van poezie geven maar de zinnetjes die worden uitgelicht hebben geen bijzondere functie maar zijn slechts zinnetjes die daar staan. Daarmee vervalt het effect. Zoals wel van meer in dit boek de bedoeling niet helemaal duidelijk is. Die gekleurde bladzijden, de vele interpuncties en de zweem van mysterie rond de auteur. Het is allemaal ‘heel erg apart’ en ‘speciaal’ maar zo zonder betekenis is het vooral pretentieus.
Het boek vertelt het verhaal van Tobe, een jongen die thuis mishandeld wordt en op een avond besluit weg te lopen. Hij ontmoet een oudere man, die een soort van alter ego vormt en bijna alles over de jongen weet. De twee raken in gesprek terwijl ze terugwandelen naar het huis van de jongen. Ze praten met elkaar over in bomen klimmen en over vliegers en vliegen, maar ook over God en de zin van het leven. Daaronder ligt de laag van pijn en angst die Tobe voelt als hij aan thuis denkt, maar ook die van verlangen en liefde en vergeving.
Nog maar eens die achterflap. ‘Het is een verhaal dat je zal verbazen en verwonderen. Dat je dingen doet zien die je eerst niet zag. En misschien zelfs dingen doet denken die je nog nooit hebt gedacht.’ Dat lijkt me niet, want het is voor een groot deel van dik hout zaagt men planken. Dat God niet bestaat maar in alle dingen en mensen zit. Oh maar natuurlijk, dan heeft Tobe al die tijd met God opgewandeld. Nou, nou, wat een diepzinnigheid.
Het had best wat kunnen zijn als het er niet zo dik boven op lag en zo’n ongelooflijk pretentieuze uitgave was. In ieder geval bij mij riep het veel ergernis op, dat mag duidelijk zijn. Schrijversnaam Alexander Wolfram is een pseudoniem van een ‘schrijver die ook ontdekkingsreiziger is (op de plaats waar hij is) en zeevaarder (op de zeven zeeen van de ziel)’. Neem iemand anders in de maling, alsjeblieft.
Een pretentieus flauwekulboekje dat is omgeven met mysterie om het allemaal nog wat bijzonderder te laten lijken. Er staan zeker mooie zinnetjes in en af en toe wat aardige gedachten of filosofietjes maar het is anders en beter gedaan. Voor ouders die hun kinderen willen laten kennismaken met quasi-diepzinnige spiritualiteit is dit wellicht een aardige aanschaf. Ouders die hun kinderen het plezier van het lezen gunnen: kijk vooral nog even verder.
Op de laatste bladzijde staat ‘Wordt vervolgd (ooit)’. Doe maar niet.
Ooit zal alles anders zijn
Alexander Wolfram
