Querido
Aan het eind van Stella, ster van de zee nemen de ‘adoptie-ouders’ van Stella bedroefd afscheid van hun ‘dochter’, die ze eerder in hun vissersnetten aantroffen en liefdevol hebben opgevoed. Het meisje is te groot gegroeid en gaat de zee op, een ongewisse toekomst tegemoet. Met dit boek, dat als een commentaar op de vluchtelingenproblematiek kan worden gelezen, won Gerda Dendooven de Woutertje Pieterse Prijs. De jury noemde het boek een pleidooi voor grenzeloos lezen en denken.
Op zoek naar Stella is een vervolg op dit bekroonde boek. De man en vrouw gaan met hond Bruno in een bootje de Stille Oceaan op, op zoek naar hun dochter. ‘Ik denk toch dat we ergens hadden moeten afslaan. Ik zie alleen maar water. En lucht.’ Ze komen tijdens hun reis verschillende mensen en merkwaardige wezens tegen die hen altid even vriendelijk bejegenen. De vrouw verzucht dat niemand hen wil helpen, waarop haar man haar verbetert. ‘Niemand die ons kán helpen. Niemand die ons begrijpt. Niemand die onze taal spreekt’. Het wordt een tocht vol tegenslag maar uiteindelijk komen ze aan land. Een uit de kluiten gewassen kind brengt ze naar Stella. Het is een mooi weerzien waarbij Stella haar de wereld toont waarin ze zich thuis is gaan voelen. Een wereld vol ‘gekke’ dieren en ‘vreemde’ uit de kluiten gewassen wezens, zoals een gezicht met handjes. Is dat inderdaad gek en vreemd, of lijkt het maar zo?
Op zoek naar Stella is vervreemdender dan het eerste deel maar dat doet niks af aan de thematiek en ontroering. Opnieuw een verhaal over grenzen, tolerantie en anderen. Anders zijn hangt van je perspectief af. Als het halve dorp uitloopt voor de ouders en voorzichtig dichterbij komt zegt Stella: ‘Ze zijn een beetje bang, maar ook nieuwsgierig. Jullie zien er ook zo anders uit. Gewoon anders’. Het is geen beletsel om elkaar te leren kennen en uitbundig feest te vieren en uiteindelijk ook weer afscheid te nemen. Want de vader en moeder van Stella willen toch het liefst in hun eigen bed slapen.
