Ploegsma
Tjalling Bos
Het is een van de mooiere liefdesverklaringen uit de jeugdliteratuur. ‘Niet iedereen heeft dezelfde hersenen maar jij hebt de interessantste hersenen die ik in mijn hele leven ben tegenkomen’, zegt Chris tegen Martin. Die laatste is bijvoorbeeld geobsedeerd door getallen, hij moet zijn erwten tellen voor hij ze op gaat eten. Martin weet alles van wiskunde en het getal pi en deelt vaak zomaar uit het niets feitjes en weetjes mee. Logischerwijze zou je hem in het autistische spectrum plaatsen, maar daar wordt geen melding van gemaakt in het boek, en het doet er feitelijk ook niet toe. Chris vindt hem leuk zoals hij is.
De vader van van Martin is bij een auto-ongeluk omgekomen en sinds de dag van zijn begrafenis, komt Martins moeder het huis niet meer uit. Zijn dood is taboe, er wordt min of meer gedaan alsof hij is verdwenen en misschien nog wel eens terugkomt. Het boek begint met de ontmoeting tussen Martin en zijn nieuwe buurjongen, met de vrij magistrale zin: “Iedereen denkt dat ik Drikus een bloedneus heb geslagen om die kip, maar dat is niet waar.”
Na het succes van Een mooie dag om in een boom te klimmen van de Zuid-Afrikaanse schrijver Jolie Jacobs, dat in 2021 een vlag en wimpel van de Griffeljury kreeg, keek uitgeverij Ploegsma verder in zijn oeuvre en liet eerst Dingen die ik niet over schapen wist vertalen en nu Over een zombiefilm en gelukkige getallen uit 2013. De oorspronkelijke Afrikaner titel is: ‘Oor ‘n motorfiets, ’n zombiefliek en getalle wat deur elf gedeel kan wordt’.
Er ontstaat een vriendschap tussen Martin en zijn buurjongen Drikus, die terminale kanker heeft. Zijn grote wens is om nog een eigen zombiefilm te maken en Martin besluit hem te helpen. Dat gegeven leidt tot weer net zo’n hilarisch avontuur als in de vorige boeken, waarbij de ontroering nooit ver weg is. Het mooie meisje Chris (die van de liefdesverklaring), naar wie Martin in de schoolbus stiekem zit te kijken, helpt de vrienden aan een filmlocatie waar het drietal nietsvermoedend op een criminele bende stuit. Het is net zo absurd als het klinkt, maar door de toon van Jacobs zijn de ontwikkelingen van een grote vanzelfsprekendheid.
Vriendschap is een belangrijk thema maar nog meer gaat het boek over rouwverwerking. Je hebt verschillende manier om met verdriet om te gaan, legt een invoelende buurtgenoot aan Martin uit. “Sommigen gaan hard doen en hopen dat ze daardoor niet opnieuw gekwetst worden. Anderen kruipen weg omdat ze bang zijn dat het weer zal gebeuren”. Drikus gaat laconiek met zijn naderende dood om, maar het verdriet is voelbaar en vooral de wilskracht en noodzaak om dit project tot een einde te brengen.
Het is moeilijk om het droog te houden bij het einde dat op een filmische manier zoet is, maar niet sentimenteel. Vooral door de lieve en overtuigende personages. Over een zombiefilm en gelukkige getallen is een prachtig klein verhaal over grote thema’s.
