Oneindig is het laatste deel van de Deadline-trilogie; het vervolg op twee andere boeken Deadline en Chaos. Het gegeven blijft de kern: de hoofdpersonen zien in de ogen van anderen hun sterfdatum staan. Dat is beangstigend en verwarrend maar soms ook handig. Adam heeft er aan het slot van het vorige deel voor kunnen zorgen dat heel veel mensen Londen konden ontvluchten voordat er een grote ramp plaatsvond. Vervolgens is hij met zijn grote liefde Sarah, haar broers en dochtertje Mia, op de vlucht geslagen en leven ze als nomaden. Ze worden achterna gezeten door enge types die uit zijn op hun gaven die eeuwig leven kunnen betekenen. Een ander lid van de familie ziet kleuren en sommigen zijn in staat hun sterfdatum te ruilen.
Adam en Sarah worden gevangen genomen en alles dreigt in het honderd te lopen. Ward schets de desolate sfeer van verlatenheid en wanhoop zeer treffend. De personages worden in dit deel helaas steeds meer freaks, waar ze eerder nog mensen van vlees en bloed waren. De auteur slaat door in haar fantasie in een gruwelijke scene op de operatietafel die vooral voor het effect bedoeld lijkt. Iemands sterfdatum in de ogen kunnen lezen was een vrij origineel en boeiend gegeven dat anderhalve roman standhield maar nu weten we het wel. Het is over en uit en dit boek voegt weinig toe. De acolyptische ondertoon, met rokende puinhopen en totale gewetenloosheid wordt te ver doorgevoerd. De epiloog (het is inmiddels 2033) is van het soort ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ en daarmee bijna lachwekkend.
Twee vragen blijven over: waarom is dit laatste deel door iemand anders vertaald dan beide voorgaande delen? Een groot verschil levert dat overigens niet op. En waarom staat er achterop: ‘lees pagina 82!’. Alsof je niet alle bladzijden moet lezen, en ook bij de zoveelste herlezing valt aan pagina 82 niets bijzonders op.
Oneindig
Rachel Ward
Lydia Meeder
