Per Olov Enquist schreef in 2004 het jeugdboek Met opa op expeditie voor zijn kleinkinderen. Het werd vrij lovend ontvangen omdat het lekker gek en tegendraads was. Zeven jaar later is er een vervolg waarin een opa opnieuw met zijn kleinkinderen op onderzoek uitgaat.
Laat ik er kort over zijn: er is geen klap aan Opa en het geheim van de smokkelaars. Op een merkwaardige manier verwijst Enquist voortdurend naar het eerste deel. Het is een soort van vervolg maar de auteur weet geen raad met dat verschijnsel. Steeds opnieuw legt hij uit wat er eerder gebeurde en op die manier lees je het eerste boek bijna opnieuw waardoor het nieuwe avontuurtje verbleekt. De kinderen gaan met opa opnieuw naar de Berg met de Drie Grotten en komen daar een groepje smokkelaars tegen. Meer is het niet. Een hond en een beer en een wolf worden opgevoerd en verder is er niets dat interessant genoeg is om te vermelden.
Soms is het best aardig als auteurs van romans voor volwassenen een jeugdboek schrijven. Maar ze moeten er geen gewoonte van maken.
Opa en het geheim van de smokkelaars
Per Olov Enquist
Leonard Erlbruch
Eric Weeda
