Wordt er eens een prachtig jeugdboek verfilmd, kiezen ze voor een andere titel. Een kleine kans, Gouden Griffel 2007, van Marjolijn Hof, heet in de bioscoop Patatje Oorlog. De ergernis over die keuze verwaait al snel bij het kijken want de verandering wordt ruimschoots gecompenseerd.
Bijna nog meer dan in het boek gaat het over het beinvloeden van de kans dat er iets vreselijks gebeurt. De vader van Kiek gaat als arts naar de oorlog en Kiek maakt zich daar grote zorgen over. De kans dat hem wat over komt, is niet groot, verzekert iedereen haar maar Kiek trekt dat in twijfel en probeert die kans te verkleinen. Vrijwel niemand heeft én een dode hond én een dode muis én een dode vader.
Het kleine verhaal van Marjolijn Hof leent zich niet automatisch voor een verfilming en dat is te merken. Het verhaal is ietwat uitgesponnen, met veel aandacht voor de schoolmusical waarvan Kiek de hoofdrol teruggeeft. Het boek wordt meer dan recht gedaan, Hof kan daarover tevreden zijn.
Op een grappige manier zijn er animaties in de film verweven die vooral de manieren om een hond of muis of beste vriendin om te brengen, luchtig en verteerbaar maken. Ik heb regelmatig gelachen maar was vaak de enige en ben dan ook erg benieuwd wat kinderen van de film vinden. De eerste reactie die ik na afloop van de film hoorde was: 'Jeetje, deze popcorn is echt vies'.
Een prima film voor de herfstvakantie, voor kinderen die niet opnieuw naar een Carry Slee verfilming willen en te oud zijn voor de Smurfen of de zoveelste Sinterklaasfilm. En voor ouders en andere volwassenen ook een bioscoopbezoek waard.
Over kinderboekverfilmingen gesproken: er werd een trailer vertoond van Dolfje Weerwolfje, die in november in premiere gaat en ik was meteen geboeid. Meer dan door de boeken eigenlijk, dus dat belooft wat. En dan moet de verfilming van De koning van Katoren nog beginnen.
