Een groot verteller is niet meer. Afgelopen vrijdag is Peter van Gestel in zijn woonplaats Amsterdam op 81-jarige leeftijd overleden, laat zijn uitgever Querido weten. Van Gestel was vanaf de jaren 80 van de vorige eeuw een van de belangrijkste en meest bekroonde kinderboekenschrijvers van ons land. (foto: ANP)
Van Gestel publiceerde enkele boeken voor volwassenen en werkte als dramaturg voor de NCRV, waarvoor hij o.a. Het wassende Water voor tv bewerkte. Zijn eerste verhalen voor kinderen verschenen in Vrij Nederland en het Parool. In 1980 krijgt hij zijn eerste prijs als kinderboekenschrijver met Schuilen onder je schooltas, over een jongen van gescheiden ouders. Hij wint ook een Vlag en Wimpel voor zijn volgende boek Joost, of de domme avonturen van een slim jongetje. Beide boeken werden geïllustreerd door Peter van Straaten.
In 1985 verscheen het eerste boek over Ko Kruier, naar verhalen die eerder in het Parool verschenen. Ko is een veertienjarige jongen over wie een leraar zei: ‘Kruier, jij bent een eigenaardig exemplaar van de menselijke soort!’. Maar Ko vindt zichzelf helemaal niet vreemd. Voor Uit het leven van Ko Kruier kreeg hij een Zilveren Griffel en voor Ko Kruier en zijn stadsgenoten zijn eerste Nienke van Hichtumprijs.
Zijn naam is gevestigd en hij blijft doorschrijven en publiceert o.a. Oef van de mensen, Lieve Claire en Prinses Roosje, alledrie bekroond met Vlag en Wimpel. In 1997 verschijnt Mariken, een van de hoogtepunten uit zijn oeuvre. Hij wint met het boek meerdere grote prijzen (Zilveren Griffel, De Gouden Uil en de Jonge Gouden Uil) en het wordt bewerkt voor toneel en film. Het is een gloednieuw verhaal met een kleine knipoog naar Mariken van Nieumeghen.
Winterijs is het andere boek dat meteen wordt genoemd als het over deze auteur gaat. Het verschijnt in 2001 en hij krijgt er de Woutertje Pieterse Prijs, Nienke van Hichtum Prijs en een Gouden Griffel voor. Een bekroning die vorig jaar veelvuldig in herinnering werd geroepen omdat Annet Schaap met Lampje hetzelfde deed. Winterijs gaat over de jaren direct na de oorlog. Uit het juryrapport van de Woutertje Pieterse Prijs: ‘Schokkend is de onwetendheid van Nederlandse kinderen, vlak na de oorlog, over wat er met de joden gebeurd is. En razend knap is het van de auteur om die vergeten tijd van zwijgen en verbijten met zoveel lichtvoetigheid en fijne humor op te roepen in een onvergetelijke jeugdroman.’
Daarna verschijnen nog: Die dag aan zee, Nikki en Kleine Felix en in 2011 Al dat heerlijke verdriet, zijn laatste boek. In 2006 krijgt Van Gestel de Theo Thijssenpriijs voor zijn gehele oeuvre.
Van Gestel zei over het schrijven van kinderboeken: ‘Ik heb nooit het gevoel dat ik me moest richten op kinderen, maar een kinderboek is wel een vorm waar je voor kiest. Dat brengt beperkingen met zich mee en dat is nou juist de aardigheid. Valkuil van het kinderboek is vooral de zichtbare bedoeling. Vaak draaien auteurs een verhaal zo dat ze iets duidelijk kunnen maken. Daar ben ik niet dol op. Ik houd meer van vrijblijvendheid. Je moet als schrijver geen dingen willen bedoelen. We wonen toch al in zo’n prekerig land, waar bijna iedere minister en elke komiek een dominee is’.
