4+

Wat is dat voor merkwaardige hagedis-achtige met een krulstaart die zich in het licht van de koplampen op het bospad uit de voeten maakt? Op de grote natuurplaten in Dromer zijn wezens getekend die uit de verbeelding van de hoofdpersoon komen. Er komen tijgers en krokodillen en fantasiewezens uit de

De Canadese dichter Jordan Scott worstelt al zijn hele leven met een stotterprobleem en schreef er eerder een poëziebundel over. In Ik praat als een rivier is hij weer dat jongetje dat 's ochtends wakker wordt met 'die woordgeluiden die vastzitten in mijn mond'. Hij praat liever niet en probeert zich

Vol verwachting kijken de dieren naar de lucht want 'de koeien gaan een toren bouwen en de hele wei helpt mee'. Ze zullen het toch zelf moeten doen en dus neemt Pablo de leiding en volgt de rest daarna. Als echte acrobaten helpen de koeien elkaar om de steeds hoger

Nooit over nagedacht dat de kranten die iedere ochtend in vrachtwagens worden geladen, ook gevoelens hebben. In Blad in de wind van het Colombiaans-Argentijnse duo Sanabria/Díax Domínguez worden ze personages in een verhaal. Een ochtendblad beschrijft hoe de dag verloopt. Dat sommigen van zijn soortgenoten bij de kiosk worden verkocht

Homoseksuele ouders komen steeds vaker voor in kinderboeken, ook zonder dat het benoemd wordt (bijvoorbeeld de Teckel Tom-reeks van Bette Westera). Grootouders van hetzelfde geslacht zijn nog wat schaarser. In het door Janneke Schotveld vertaalde Opa's camper  vertelt een opa aan zijn kleindochter over de bijzondere plaatsen waar hij met

Een aandoenlijk rood haasje, dat het midden houdt tussen een speelgoedbeest en een echt dier, trippelt over de pagina's van een verhaal dat begint in een Toon Tellegen-achtige stijl: 'Wat ben jij eigenlijk?, vroeg de egel aan de haas. 'Nou, gewoon, een haas,' antwoordde de haas. 'Ik geloof er niks

Op de eerste pagina's worden een kinderhand en een volwassenhand getoond met als begeleidende tekst: 'Wat zullen we bouwen, jij en ik?'. De Australisch-Ierse prentenboekenmaker Oliver Jeffers, die tegenwoordig in New York woont en werkt,  maakte dit boek voor zijn dochter van twee jaar. Ze is nog klein en vader

Astrid Lindgren was het eerste meisje uit het dorp dat haar haren kort liet knippen. Ze was altijd al een beetje rebels en anders. Waar er in de 'volwassen' biografie pagina's lang aan gewijd zijn, staat hier beknopt: 'Toen ze 19 was, werd ze een alleenstaande moeder van een zoon

Coco kan het van Loes Riphagen werd verkozen tot Prentenboek van het Jaar 2020 en speelt ook een rolletje in haar Kom mee Kees. De vader van Kees zit er in te lezen, gezellig met zijn voetjes in het water, terwijl zoonlief verveeld op de kop op de bank hangt. Gelukkig

Sam McBratney overleed vorig jaar op 77-jarige leeftijd. Net nadat het 25-jarig jubileum van zijn klassieker Raad eens hoeveel ik van je hou werd gevierd en vlak voordat de opvolger Zullen we vriendjes zijn? verscheen. In de kwart eeuw tussen beide boeken over Grote Haas en Hazeltje schreef de Noord-Ier meer