Kluitman
Pim Lammers
Alex Gino viel in 2015 op met George, een boek over een transmeisje dat verschillende diversiteitsprijzen won. Onlangs lieten auteur en uitgever weten dat het boek in een volgende druk onder de titel Melissa op de markt komt. Ze stellen een vergissing te hebben gemaakt door voor de titel een naam te kiezen die de hoofdpersoon niet voor zichzelf gebruikt.
Over de finesses van het taalgebruik bij gender gaat het ook in Alex Gino’s nieuwe boek waarin Melissa opnieuw een rol speelt. Hoofdpersoon is dit keer Rick, die bijeenkomsten van het Regenboog Spectrum bezoekt, een activistische praatgroep op school waar kinderen met elkaar praten over hun seksualiteit en identiteit. De eerste vraag is met welke voornaamwoorden je graag aangesproken wil worden. De begeleidende docent wordt gecorrigeerd als hij de benaming ‘hen’ voor een individu een grammaticale fout noemt.
Rick hoort voor het eerst over aseksualiteit, een term die hem tintelingen bezorgt. Hij heeft nooit begrepen waarom zijn beste vriend Jeff voortdurend hoteldebotel is van meisjes en ze een lekker hapje noemt ‘alsof ze sexy pannenkoeken zijn. Hij kent die gevoelens niet, ook niet voor jongens trouwens; hij is nooit verliefd. Iemand op die manier leuk vinden, is een groot raadsel voor hem.
Rick ontdekt langzaam wie hij is zonder dat het tot een vaste definitie komt. Hij breekt met zijn homofobe vriend en vindt aansluiting binnen de gevarieerde Regenbooggroep, waar hij zichzelf kan zijn. Het is een opluchting dat er een naam is voor wat hij voelt (of niet voelt).
Rick bevat vergelijkbare elementen is op dezelfde manier opgebouwd als Gino’s vorige boek. Voor een groot deel gaat het om voorlichting en zelfhulp, in die zin een belangrijk boek. Verpakt als leesboek dat prettig wegleest. Toegankelijk geschreven maar in verhaallijn en karakteruitwerking behoorlijk plat. Opnieuw is een muzikale schoolavond de apotheose. Vriend Jeff is een uitvergrote hork zonder greintje empathie en het geheim dat de opa van Rick met zich meedraagt, is te veel van het goede. De band tussen opa en Rick is wel een mooie lijn in het verhaal. Ze delen een passie voor fantasy-series en opa laat zijn kleinzoon volledig in zijn waarde. Waar zijn vader stelt dat hij een laatbloeier is, is Rick volgens zijn opa wel degelijk aan het bloeien, maar is hij misschien niet de bloem die anderen verwachten.
