Familie

Ineens zit Alex in het lichaam van iemand anders, te weten: Flip Garamond. Hij wordt wakker op diens kamer, zit met diens ouders en zus aan de maaltijd en snapt totaal niet wat hem overkomt. Niemand heeft door dat er in Flip een heel ander persoon huist wat tot veel misverstanden leidt. Bijna

Een opvallend debuut. Robert Williams is een Engelse boekverkoper die meteen in de prijzen valt en wiens debuut in het buitenland wordt uitgegeven. In Engeland is Luke en Jon als jeugdroman uitgegeven, in ons land niet. Voor beide valt wat te zeggen, het is een boek dat goed door 14+-ers en volwassenen gelezen kan worden. Luke

Als auteur zou ik er vreemd van opkijken als een buitenlandse uitgever mijn boek Rotkappchen muss weinen uitbrengt onder de titel Achter de stilte. En als lezer denk ik: zou er met de inhoud ook zo vrijelijk zijn omgegaan in de vertaling? De obligate Nederlandse titel wordt gecompenseerd door de

De Italiaanse roman zit even in de lift. Het succes van de De eenzaamheid van de priemgetallen (binnenkort in de bioscoop) werd gevolgd door een ware hype rond de boeken van Niccoló Ammaniti. Christian Frascella wordt met zijn debuut Ik ben de sterkste terecht met Ammaniti vergeleken. Hij schrijft vanuit dezelfde soort prettige gekte

Niemandskind is de directe opvolger van Spiegelmeisjevan Tanneke Wigersma waarin Keet het te stellen kreeg met de geesten in een oud weeshuis waar ze met haar vader ging wonen. Keet ziet en voelt dingen die voor anderen niet waarneembaar zijn. In Niemandskind borduurt ze voort op dit gegeven. In het

Wie geen moeder heeft, hoeft ook niet bang te zijn dat ze op zolder aan een balk hangt, als hij thuiskomt uit school', schrijft Boudewijn in zijn dagboek dat geen dagboek mag heten. De moeder van Bou heeft zich niet verhangen maar is voor een trein gesprongen. En Bou had

'Je kunt beter geen familie nemen. Het doet doodeenvoudig te veel pijn als ze er niet meer zijn', zegt hoofdpersoon Julie in de roman Muleum van de Noorse schrijver Erlend Loe. 'Mensen die zelf geen erge dingen hebben meegemaakt kunnen pas begrijpen hoe dat voelt als het noodlot in hun eigen leven

Het lijkt er aan het eind van de dertiende Hoe overleef ik... even op dat Francine Oomen er een punt achter zet. Ze voert een fictieve email-correspondentie met hoofdpersoon Rosa waarin ze aankondigt te zullen stoppen. 'Ik kan toch niet doorgaan tot: Hoe overleef ik het bejaardenhuis?'. Waarop Rosa antwoordt:

De relatie tussen kleinkinderen en hun grootouders is al vaak beschreven in de jeugdliteratuur. Onlangs nog in Hoe oma alsmaar kleiner werd, een Vlaams juweeltje. Mare en de dingen kan toegevoegd worden aan de rij van zeer geslaagde kinderboeken over opa's en oma's. Mare heeft een diepe band met haar oma, ze

'Het leven van de Zuurtjes hobbelt voort als een fiets met vierkante wielen. Altijd onderweg naar precies een zelfde dag.' De broers Harry en Huibert Zuur zijn precies zoals hun namen doen vermoeden, van die types waarvan de mondhoeken permanent naar beneden hangen. Ze leven in een permanente kramp en angst