grootouders

Ze gaan overgrootvader ophalen uit IJsland. Twan en zijn tweelingzus Linde reizen samen met moeder en oma door de sneeuw naar het kleine huisje waar opi Kas is neergestreken. De familie is gewaarschuwd dat het niet goed met opi Kas gaat, maar hij is niet van plan mee te gaan

Er zijn maar liefst elf opa's en oma's in het spel. Papa en mama gingen scheiden, toen kwamen er weer grootouders bij, daar ging er ook nog een stel van uit elkaar en dat leverde weer een nieuwe oma op. Het is niet altijd even duidelijk hoe de verhoudingen liggen.

De overtreffende trap is de rode draad in dit prentenboek van Jan Paul Schutten, die we vooral kennen als non-fictie schrijver. De drie opa's van Dirk vinden dat hun kleinzoon maar zeurt als hij klaagt over zijn fiets die niet helemaal tiptop is. Zij waren vroeger tevreden met veel minder.

'De meeste oma's zijn niet altijd oma geweest. Daarvoor waren ze een mama en een mevrouw en nog eerder een meisje, een kindje, een baby en daarvoor waren ze zó klein dat niemand hen kon zien. Net iets groter dan niks.' Josephina. Een naam als een piano is het eerbetoon

In het tweede van de vijfentwintig verhaaltjes uit dit voorleeboek gaan Ties en Trijntje met opa mee naar de boerenbond. Het zou een knipoog van Yvon Jaspers kunnen zijn. Zo van: jullie associëren mij met Boer zoekt Vrouw, dan kun je het krijgen ook. Maar dat is waarschijnlijk te ver doorgedacht

Mevrouw Verweerd, het echtpaar Roest-van Remmerswaal, meneer Zeybek, de dames Jansen en Verbruggen en meneer Van Mandersloot. Het zijn de bewoners van hetzelfde verzorgingshuis. Bette Westera geeft deze bejaarden een stem en een verhaal in een prentenboekversie van 'van oude mensen en dingen die voorbij gaan'. Of beter gezegd: niet voorbij gaan

'Ik had me er net bij neergelegd dat ik een gewoon leven zou leiden, toen er opeens ongewone dingen gebeurden.' Zo'n openingszin wekt verwachtingen, net als de hele opzet van deze debuutroman van Ransom Riggs. De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine valt meteen op door de bijzondere coverfoto van een

Brend is de onzichtbare in een groep jongens die vaak over het strand rondstruinen en er spullen vinden die hij mee moet zeulen. 'Ik was niet meer dan hun schaduw'. Brend leeft in zijn eigen wereld. Hij had een sterke band met zijn overleden opa die over alles verhalen vertelde.

Valentijn heeft beloofd de aanvraagformulieren voor het verpleeghuis op de bus te doen. Hij verzuimt dat en begraaft de papieren onder een steen. Niet zo gek, meent hij, want dat doen de indianen al jaren. Met deze actie hoopt hij te voorkomen dat zijn oma bij hen thius weg moet. In

Per Olov Enquist schreef in 2004 het jeugdboek Met opa op expeditie voor zijn kleinkinderen. Het werd vrij lovend ontvangen omdat het lekker gek en tegendraads was. Zeven jaar later is er een vervolg waarin een opa opnieuw met zijn kleinkinderen op onderzoek uitgaat. Laat ik er kort over zijn: