‘Tijgers lezen – korte verhalen om zelf te lezen’, uitgeverij Querido, 6+.
Met bijdragen van Simon van der Geest, Maranke Rinck, Janneke Schotveld, Anke Kranendonk, Pim Lammers, Catharina Valck, Joukje Akveld, Anna Woltz, Kaat Vrancken, Tjibbe Veldkamp, Edward van de Vendel, Claudia Jong.
Illustraties: Karst-Janne Rogaar, Martijn van der Linden, Milja Praagman, Jan Jutte, Marije Tolman, Roozeboos, Lars Deltrap, Saskia Halfmouw, Kees de Boer, Floor de Goede, Ruth de Jaeger.
Ongeveer 7,5 jaar geleden verscheen ‘Wij zijn tijgers’, de start van de Tijgerlezen-serie van uitgeverij Querido. Het is een initiatief dat je kunt opvatten als een beschaafde middelvinger naar de AVI-boeken waar Nederlandse kinderen al jaren mee om de oren worden geslagen. Die werken eerder als straf dan dat ze leesplezier opwekken vanwege de verkrampte kaders en dogmatische regeltjes. Dat kan anders, dacht schrijver en duizend-ideeën-man Edward van de Vendel. Hij schreef het eerste boekje en na hem leverden tientallen schrijvers en illustratoren een enorme variëteit aan boeken af waar het onbekommerde vertelplezier vanaf spat.
Nu is er een soort omnibus verschenen onder de titel Tijgers lezen, met nieuwe verhalen over vaak bekende personages uit de reeks, zoals Don en Sjon, Bert en Bart, Rotkat en Bob Popcorn. Vooral de laatste is uitgegroeid tot een icoon en een soort ambassadeur van deze serie. De meeste makers kleuren weer vrijmoedig buiten de lijntjes en dat begint meteen het wat ondoorgrondelijke verhaal over een hazelworm van Simon van der Geest. Het mag ook gek, het hoeft niet altijd logisch, en daarom is ook niet ieder verhaal even geslaagd of diepgaand, maar er wordt wel altijd lef getoond en iets geprobeerd in de combinatie van tekst en illustraties.
Geen van de verhalen is braaf en saai en er wordt op een speelse en inventieve wijze echt iets met taal wordt gedaan. Zoals in ‘Bo & Jo’ van Joukje Akveld, waarin rijm op een slimme manier een rol speelt. In ‘Skip en de scherpe schaar’ van Anna Woltz wordt Bennie een held nadat hij per abuis zijn eigen kapsel lijkt te hebben verruïneerd. Auteurs gaan niet op de knieën maar gebruiken wel korte zinnen en niet al te moeilijke woorden, maar leren lezen mag best een beetje uitdagend zijn.
Soms zijn de illustraties leidend en leest het verhaal als een strip, bijvoorbeeld in het verhaal over Sem Spuug en Tuuk Tok. Onbetwiste uitschieter is ‘Er was eens een koe die op reis ging’ van Pim Lammers met een briljante tekst waarin hij aan de haal gaat met sprookjes. Op slechts enkele bladzijden zoveel creativiteit, spitsvondigheid en humor aan de dag leggen zodat het bijna gaat duizelen: dat is razendknap.
Tijgers lezen laat zien hoe lekker en leuk lezen kan zijn. Woorden die misschien aan inflatie onderhevig zijn maar door deze serie weer worden opgetild. Helemaal niks mis met lekker en leuk.
