“In het begin was het leuk om helemaal alleen thuis te zijn”. De suggestieve beginzin van Liefs van Aubrey zet de toon. Volgt een alinea waarin ze de hele dag crackers met kaas eet en hoe heerlijk het is om naar alles op tv te kunnen kijken waar ze zin in heeft. Plompverloren staat er ineens: “Toen was de kaas op”. Een schokkende mededeling wat nu komt er verandering in de situatie. Aubrey moet naar buiten en de confrontatie met de wereld aan. Ze kan niet langer in de ontkenning blijven leven.
Hoe ga je om met een afschuwelijke gebeurtenis? Over de letterlijke shock en alle fases die daar op volgen gaat dit intense boek. Aubrey’s vader en kleine zusje zijn bij een auto-ongeluk om het leven gekomen. De moeder van Aubrey verdwijnt daarna plotseling om pas veel later weer op te duiken. Gelukkig komt haar oma haar ophalen en neemt haar mee naar haar huis in een andere Amerikaanse staat. Aubrey probeert de eindjes van haar leven weer aan elkaar te knopen maar dat valt niet mee.
Woede, schuldgevoel, onmacht, verdriet, pijn. LaFleur beschrijft hele heftige emoties op een geloofwaardige manier. Gevoelens die soms te groot zijn en het herstel van Aubrey en haar moeder gaat dan ook met vallen en opstaan. De personages zijn met weinig woorden scherp en sterk neergezet. Niemand is een sjabloon: de worstelingen van de moeder, oma en Aubrey zijn goed na te voelen. Overtuigend is ook de nieuwe vriendin van Aubrey, het buurmeisje van oma, die weinig woorden nodig heeft om te begrijpen wat er aan de hand is.
Een minder sterke kant van het boek is de verhaallijn over de vis die Aubrey koopt om niet alleen te hoeven zijn. Dat komt gekunsteld over. Ook de brieven die Aubrey aan verschillende mensen schrijft, voegen niet veel toe. Een stijlmiddel waar iets te gemakkelijk naar wordt gegrepen.
Liefs van Aubrey blijft overeind als een indrukwekkende roman over een moeder een dochter na een heftig verlies. Is het mogelijk om het leven weer op te pakken, vooral: lukt dat ook met elkaar?
Liefs van Aubrey
Suzanne LaFleur
Annelies Jorna
