Querido
Jeska Verstegen
Marieke Smithuis is bekend van haar voorleesboeken over Lotte en Roos en het grappige De koning van de flat. Met Umbrador tapte ze uit een totaal ander vaatje. Dat laat de dreigende cover met een draak en een schimmig kasteel in één oogopslag zien. Verrassend en misschien ook wel dapper dat Smithuis zich waagt aan een verhaal vol fantasy en magie voor wat oudere kinderen, omdat ze zichzelf hiermee uitdaagt een andere kant van haar schrijverschap te laten zien.
Umbrador is in alles een klassiek fantasieverhaal over goed en kwaad. Met een wrede vorst en onderdanen die proberen het land te bevrijden van de onderdrukking. Het meisje Jinna is de protagonist dat opgroeit in de gewone wereld en via een kelderdeur in het schaduwrijk Umbrador terechtkomt, waar ze haar magische kracht ontdekt. Zonder dat ze het wist, blijkt Jinna de persoon waar het land al die tijd op wachtte en gaat ze de strijd aan met de overheerser. Met uiteraard een spannende climax.
In de parallelle wereld wonen alleen wezens die een schaduw hebben die niet op ze lijkt, maar iets verraadt over hun magische kant. Er wordt volop gepingpongd met die schaduwzijde, personages die betrouwbaar lijken, zijn even later weer dubbelspionnen en blijken vervolgens toch aan de goede kant te staan. De centrale vraag is vrij letterlijk of je voorbij goed en kwaad kunt kijken. Iemand die ze aanvankelijk vertrouwde probeert Jinna ervan te overtuigen dat het streven naar macht ook een vorm is van het goede doen omdat ‘goed niet zonder kwaad kan’.
De auteur doet er niet moeilijk over dat ze leentjebuur speelt bij Narnia en Harry Potter en smeedt met de gebruikelijke elementen het verhaal aaneen tot een magisch avontuur in korte hoofdstukjes in een vijftal delen. In de overzichtelijke, lineaire vertelling en de heldere opzet is de schrijfster van voorleesverhalen heel dichtbij. Het is soms wat te uitgesponnen en uitleggerig en Umbrador is zeker geen bijster origineel of nieuw verhaal. Maar daar valt mee te leven door de vakkundig compositie. Het labeltje vakmanschap kwalificeert dit boek het beste. Een paar mooie passages tillen het verhaal op, bijvoorbeeld over verdriet waar je niks mee kan en dat als een ‘donkere, zware deken om je heen hangt.’ De grimmige illustraties van Jeska Verstegen vormen een absolute meerwaarde.
