Lemniscaat
Lydia Meeder en Barbara Zuurbier
Zelfs bij Scrabble wordt er vals gespeeld, een van de kampioenen is voor een aantal jaren geschorst omdat hij in het zakje keek. In Woordnerd leren we dat plastic blokjes fraude tegen gaan omdat daarop de letters niet te voelen zijn. Ambrose van 12 is verslaafd aan scrabble en hij is er erg goed in. Bijna dagelijks verslaat hij zijn moeder en eenmaal lid van de plaatselijke scrabble-club gaat hij als een speer en wint op zijn eerste toernooi de bokaal voor de beste nieuwkomer.
Zijn uitstapjes naar de club hebben nogal wat voeten in de aarde, want de jongen kan geen stap zetten zonder dat zijn beschermende moeder daar weet van heeft. De vader van Ambrose is tijdens de zwangerschap plotseling overleden aan een aneurysma in de hersenen en dat heeft van zijn moeder een neurotisch overbezorgde opvoeder gemaakt. Het helpt niet dat Ambrose een pinda-allergie heeft en daar al een keer bijna aan is overleden.
Door haar tijdelijke contracten verhuizen ze vaak en hebben ze weinig geld. Ambrose komt in hun nieuwe woonplaats in contact met de zoon van de Griekse buren, die een poos in de gevangenis heeft gezeten. De ex-delinquent ontfermt zich tegen en wil en dank over de jongen en er ontstaat een bijzondere vriendschap waarin scrabble de hoofdrol speelt. Ambrose heeft eindelijk vrienden en voelt zich gekend. Door haar avonddiensten weet de moeder van Ambrose niets van de uitstapjes van het stel maar dat gaat natuurlijk mis, waardoor een nieuwe verhuizing dreigt.
Woordnerd verscheen al in 2008 maar is nu pas in het Nederlands verschenen na de andere Young Adult boeken van Susin Nielsen: Optimisme is dodelijk en Wij zijn allemaal moleculen. Haar werk onderscheidt zich door een fikse dosis ironie en relativeringsvermogen van de hoofdpersonen, die het doorgaans niet geweldig hebben getroffen. Ambrose is zo’n jongen van wie je meteen houdt en om wie je meerdere malen in de lach schiet, dat kan niet anders. Hij is erg bijdehand en zijn verbale directheid brengt hem niet zelden in de problemen. Hij vraagt bijvoorbeeld meteen aan Cosmo waarvoor deze in de bak heeft gezeten. Maar zijn eerlijkheid werkt ook ontwapenend.
Een jongen die zijn vader nooit heeft gekend en daar nog altijd om rouwt, vindt in een oudere buurjongen een surrogaatvader die hem op sleeptouw neemt. Moeder is doodsbang ook haar zoon te verliezen. Alle personages in het boek hebben hun eigen trauma’s en vlekjes en zijn geloofwaardig uitgewerkt. Ook de eigenaardige scrabbelaars, een spel dat blijkbaar bijzondere mensen aantrekt. Het woordspel is op een slimme manier door het verhaal verweven (en goed vertaald, geen sinecure in dit geval!).
