‘De zomer die alles was’ van Mariska Overman, Kluitman, 10+
De moeder van Puca weet niet of het wel zo’n goed idee is dat haar 12-jarige dochter omgaat met Rover, die ze pas heeft leren kennen en met wie ze het uitstekend kan vinden. Rover heeft namelijk de ‘je-gaat-dood-maar-we-weten-niet-precies-wanneer-kanker.’ Puca heeft weinig aansluiting op school. Een meisje dat niet zozeer gepest wordt alswel genegeerd omdat kinderen haar vreemd vinden, met haar belangstelling voor dode dieren die ze begraaft aan de voet van een boom.
Het kinderboekendebuut van Mariska Overman doet wat betreft de karakters, onderwerpkeuze en uitwerking denken aan het werk van Anna Woltz, Enne Koens en Annejan Mieras. Tobberige kinderen met kleine en grote poblemen die door bijzondere ontmoetingen op een ander spoor in het leven komt. Puca is al jaren ongelukkig, zegt ze: “Omdat oma dood is en alles.” Bij dat alles hoort ook een tirannieke vader die als enige niet kwam opdagen bij de spreekbeurt over vader, en een broertje dat naar het bijzonder onderwijs gaat. Als hun vader eindelijk vertrekt hangt de jongen verjaardagsslingers op, een van de fraaie, terloopse zijstapjes in De zomer die alles was.
De hoofdlijn is de ontluikende vriendschap c.q. liefde tussen Puca en Rover, die in zijn laatste levensfase zit en daar ogenschijnlijk nuchter mee omgaat. “Ik ben geboren, ik werd ziek en ik ga dood.” Samen filosoferen ze veel over het begrip tijd en of je die naar je hand kunt zetten. Puca wil dat de tijd sneller gaat in deze zomer waarin ze niet kan wachten om naar de middelbare school te gaan. Rover wil de tijd juist zo lang mogelijk rekken en is bang dat deze sneller gaat als ze leuke dingen doen.”Was de tijd maar een ding dat je even weg kon leggen”, is zo’n uitspraak om op te blijven kauwen.
Overman maakt er een net iets te vol verhaal van waarin ze toewerkt naar een ontroerende climax waarin het er om gaat dat Rover het gewoon nog even fijn heeft. Het wordt niet duidelijk waarom het verhaal in 1995 speelt. Geen mobieltje en wel een discman, het is een wat vervreemde setting voor kinderen van nu, zeker als de verleden tijd geen duidelijk functie heeft. Ondanks de overdaad aan zijlijntjes blijft de koers in het verhaal helder. Dat maakt De zomer die alles was een verrassend sterk en gedurfd debuut met overtuigende karakters en spitse dialogen. Overman blijft weg van het melodrama, hoezeer het onderwerp dat daar ook om vraagt. Dat heeft het al genoeg van zichzelf.
